وحدت وجود و وحدت شهود در عرفان اسلامي

Monism and Intuition in Islamic Gnosticism: Conceptualism and Background

يكي از مباحث كليدي در عرفان اسلامي، بحث وحدت وجود و وحدت شهود است . همواره بين پژوهشگران حوزه عرفان اين نزاع مطرح بوده كه آيا آن دو واقعاً دو مفهوم مجزّا هستند و يا دو عنوان براي يك مفهومند و نزاع و مشاجره بين مدافعان آن دولفظي است . هيمنه وي تا مدت ها « وحدت وجود » و جايگاه سترگ محي الدين ابن عربي باعث شد كه تيوري بلامنازع باشد به گونه اي كه اكثريت عارفان پس از او بيشتر به تبيين نظريه او مي پردازند تا ارايه نظريه اي جديد . در اين ميان جسارت شيخ علا الدوله سمناني و طرح نظريه وحدت شهود قابل تامل است . در اين مقاله ابتدا به مفهوم شناسي واژگان كليدي در زمينه تحقيق پرداخته مي شود و پس از روشن شدن مفاهيم، پيشينه نزاع ارايه مي گردد.

One of the key debates in Islamic gnosis is that of monism and intuition. There have always been a fighting between Gnostic investigators whether the above two are two different concepts or two words for the same concept and the debates and arguments of the opponents are something verbal. The dignity and firm position of Mohyeddin Ibn Arabi made it possible that the theory on monism to be for a long time not debatable so that the majority of Gnostics further explain about his theory than any newer one. What remains to be reflected here is the boldness of Sheikh Alaoddoleh Semnani and his theory on intuition. This paper first deals with the conceptualism of the key words in terms of research and then after clarifying the concepts the background of the arguments are provided.