راه‌هاي عامه‌اثبات جرايم با نگرشي به ديدگاه امام خميني(س)

General Ways of Proving Offenses With Special Reference to Imam Khomeiniʹs iewpoints

اسلام عمدتاً سه راه را براي اثبات جرايم به رسميت شناخته و شرايط مهم و دشواري را براي آنها مقرر كرده است. مثلاً براي شهادت شهود عدالت، عدم اتهام و ذي‌نفع نبودن و دشمن نبودن را ضروري دانسته و در مورد اقرار نيز تنها اقرار عليه اقرار كننده را نافذ دانسته است. درباره علم قاضي نيز چهار ديدگاه وجود دارد اما مشهور معتقدند كه علم قاضي چه در حق‌الله و چه در حق‌الناس حجت است گرچه ابن‌جنيد قايل به عدم حجيت علم قاضي است. صاحب جواهر مي‌گويد لازمه قول به عدم حجيت علم قاضي يا فسق قاضي و يا توقف حكم الهي است و نيز لازمه چنين ديدگاهي اين است كه اصل مهم انكار منكر و اظهار حق را ضروري ندانيم. مضافاً اينكه وقتي بيّنه و اقرار حجت بوده و اثبات كننده جرم باشد پس به طريق اولي علم قاضي حجت است چون بيّنه و اقرار از ادله ظنيّه‌اند و علم و قطع بر ظن ترجيح دارد.

Islam recognizes three ways for proving an offense, which entails difficult but important conditions. For instance, testimony of just witnesses, lack of accusation, lack of interest and lack of animosity are the necessary conditions. With regard to confession, only the confession against the confessor is valid. There are four approaches to the knowledge of judge. However, the predominant viewpoint is that the knowledge of judge is valid both regarding the peopleʹs rights and Allahʹs rights. However, Ibn Jonaid does not acknowledge the validity of the judgeʹs knowledge. The author of Jawahir states: the requirements of invalidity of the judgeʹs knowledge is either corruption of the judge or prevention of the divine commandment and the requirement of this approach considering the important principle of denial of prohibited and expression of right as unnecessary. Moreover, when evidences and confessions are valid and prove the offense, the knowledge of judge too is valid because evidence and confession are among the guessed reasons while knowledge and definiteness are prior to guess.