بررسي رابطه متغيرهاي طرف تقاضا و عرضه موثر بر بخش مسكن بر قيمت مسكن در ايران

Demand and Supply Side Variables and Housing Sector in Iran

هدف اين مقاله، بررسي رابطه بين نرخ‌ سود وام‌هاي بانكي و قيمت مسكن در ايران مي‌باشد. در اين راستا از چندين الگوي خودرگرسيوني برداري VAR استفاده شده است كه شامل متغيرهاي نرخ‌ سود وام‌هاي بانكي و متغيرهاي حجم پول در گردش (شامل نرخ رشد پايه پولي و نرخ رشد نقدينگي) و نرخ رشد توليد ناخالص داخلي سرانه به عنوان متغيرهاي تعيين‌كننده طرف تقاضا و هزينه‌هاي خدمات ساختماني و نيز ساخت مسكن جديد به عنوان متغيرهاي تعيين‌كننده سمت عرضه مي‌باشند. در اين پژوهش با استفاده از داده‌هاي فصلي سال‌هاي 86-1370 شش مدل مختلف برآورد گرديد، و نتايج مدل‌ها نشان داد كه با كاهش نرخ سود وام‌هاي بانكي هزينه استقراض از سيستم بانكي كاهش يافته و در نتيجه، تقاضا براي مسكن توسط خانوارها افزايش مي يابد و به عبارتي، سياست كنترل نرخ هاي سود تسهيلات بانكي كه يكي از شيوه‌هاي سركوب مالي در يك اقتصاد، است،‌ موجب انتقال منابع به بخش مسكن و فرار منابع از بخش بانكي خواهد شد.

The purpose of this paper is to examine the relationship between bank loan rate and housing prices in Iran. For this purpose, some VAR models have been applied, using the following variables: real loan rate, money supply (including the high powered money and the liquidity), GDP, housing services index, and the number of licenses for new houses. The results show that a reduction in the loan interest rate will increase the demand for housing sector because of reduction in cost of borrowing from banking system in order to invest in this sector. In other word, the research findings have implied a negative relationship between bank loan interest rates and housing prices. The results have also revealed that financial repression in the form of bank loan rates control policy induces more investment in housing sector and results into resource depletion of banking system.