بررسي اثر ضد ميكروبي عصاره چاي سياه بر (Camellia sinensis) روي باكتري‌هاي مولد التهاب ملتحمه چشم در شرايط آزمايشگاهي

The antibacterial effect of camellia sinensis extract on bacterias, conjunctivitis in vitro

زمينه و هدف: كنژنكتيويت شايع ترين بيماري چشمي جهان است كه يكي از پايه هاي درمان آن استفاده از آنتي بيوتيك ها مي باشد. با توجه به مقاومت روزافزون باكتري ها به آنتي بيوتيك هاي موجود و عوارض آنها و استفاده چاي به عنوان التيام بخش التهاب هاي چشمي بر اساس يك باور قديمي، اين مطالعه با هدف بررسي اثر ضدباكتريايي عصاره چاي سياه براي درمان كنژنكتيويت چركي انجام شده است. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي نمونه ها از چشم بيماران مبتلا به كنژنكتيويت مراجعه كننده به كلينيك چشم پزشكي شهركرد جمع آوري و روي محيط هاي كشت، كشت داده شدند. سپس توسط محيط هاي كشت افتراقي و تست هاي تشخيصي از سه نوع باكتري استافيلوكوكوس اوريوس، استافيلوكوكوس اپيدرميديس و استرپتوكوكوس پنومونيه هر كدام 10 نمونه (جمعاً 30 نمونه) جدا شد. اين نمونه ها جداگانه در روشهاي pour plate با استفاده از غلظت هاي مختلف عصاره چاي سياه و تست آنتيتوسط ديسك هاي استاندارد آنتي بيوتيك شامل ونكومايسين، كلرامفنيكل، اگزاسيلين، سفازولين و سيپروفلوكساسين مورد آزمايش قرار گرفتند. داده ها به كمك آزمون هاي آماري كاي دو، t و آناليز واريانس تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج به دست آمده حاصل از اين مطالعه نشان داد كه عصاره چاي سياه بر روي رشد باكتري هاي جدا شده اثر مهاري وابستـــه به دوز دارد (05/0P < ). اين اثـــر در غلظت mg/ml 50 با اثر مهاركنندگي ديسك هاي آنتي بيوتيك (05/0P > ) و در ديسك هاي غلظت mg/ml 100 بيشتر از ديسك هاي آنتي بيوتيك مورد مطالعه بود (05/0P < ). نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه و مقايسه آن با مطالعات مشابه احتمالاً مي توان عصاره چاي سياه را به عنوان يك عامل ضدباكتريايي در عفونت هاي چشمي معرفي كرد.

Background and aims: Conjunctivitis is one of the most prevalent ophthalmic diseases. The most feasible treatment of that is using antibiotics. According to arising bacterial resistance to usual antibiotics and their side effects, and using of tea as a healing for ophthalmic diseases base on the traditional beliefs, this study was done to evaluate the antibacterial effect of tea on conjunctivitis diseases. Methods: In this experimental study, patients suffering from conjunctivitis were sampled from the ophthalmology clinic in Shahrekord, Iran. Samples were transferred to the microbiology lab and were subjected to differential culture media and diagnostic tests. Ten samples from each group (totally 30) were isolated from each of the three bacteria including S. aureus, S. epidermidis and S. pneumonia. These strains were separately tested using the pour plate technique with different dilutions of black tea extract. In addition, antibiograms were performed using standard antibiotic disks including vancomycin, Chloramphenicol, Oxacillin, Cefazolin and Ciprofloxacin. Data were analyzed using Chi square, t test and ANOVA. Results: Findings of this study showed that tea extract had a dose dependant inhibatory effects on bacterial growth (P < 0.05). This antibacterial effect exists in densities of 50. This effect had a rise in shifting from 50 to 100 mg/ml (P < 0.05). Conclusion: According to this studyʹs findings and comparison with similar previous studies, we might suggest tea extract as an antibacterial drug in conjunctivitis.