بررسي لرزه خيزي دشت قزوين با تاكيد بر زمين لرزه هاي 10 شهريور 1341 بويين زهرا و 1 تير 1381 چنگوره (آوج) بر اساس يافته هاي پژوهشي اخير

The Sliding Surface and Volume Seismicity of Qazvin Plain in West Tehran, with Special Reference to the Buin-Zahra Earthquake of 1962 and Changureh (Avaj) Earthquake of 2002

پنجاه سال از زمين لرزه بويين زهرا در جنوب دشت قزوين و غرب تهران و جنوب غرب كرج مي گذرد. به همين دليل مطالعه اي در مورد لرزه خيزي دشت قزوين انجام شده كه نتايج آن در مقاله حاضر ارايه مي شود. روش تحقيق مطالعه شامل مشاهده ميداني خرابي هاي زمين لرزه هاي باستانـي و سده بيستم و تحليل داده هاي لرزه زمين ساختي در محدوده جنوب دشت قزوين بوده است. در مقاله حاضر تلاش شده تا ضمن مرور بر زمين-لرزه 1341 بويين زهرا، لرزه خيزي دشت قزوين و تاريخچه زمين لرزه ها در اين ناحيه با تاكيد بر زلزله بويين زهرا و زلزله چنگوره (آوج 1381) احتمال رخداد زمين لرزه هاي پي-درپي در پهنه گسله شرقي– غربي در جنوب دشت قزوين تا شمال تهران بررسي شود. زلزله هاي پياپي در اثر پديده شليك يا چكانش گسيختگي در اثر جنبايي يك گسل از نظر خطر زمين لرزه مهم هستند.گسل اشتهارد در سوي شرقي گسل اپيك واقع است و از سوي ديگر اين سامانه گسله به سوي شرق به گسل ماهدشت – جنوب، كرج، و آن هم در انتهاي شرقي خود به گسل شمال تهران مي-رسد. اگر فاصله حـدود صد و بيست كيلومتـري بوييـن-زهـرا تا تهران را در نظر بگيريم، نبود لرزه اي در بخش هاي شرقي اين سامانه گسله شرقـي- غربي به وي‍ـژه در جنوب كرج و غرب تهران بايد از نظر خطـر زمين لرزه در تهران و كرج جدي گرفته شود.

On the occasion of the 50th anniversary of the Buin-Zahra Earthquake of 1 September 1962, a case study on the seismicity of Qazvin plain in west Tehran area was performed, from which the results are presented herein. The methodology of the study is based on the field observation on the archeological sites and the macroseismic epicenters of the 20th century events in this region. In this article, it is tried to summarize the seismotectonic specifications of the Qazvin plain with an emphasis on the Buin-Zahra (1962) and Changureh (2002) earthquakes surface features. The probability of chain earthquakes in the western Tehran area is studied as well. The Estehard fault is located in the eastern end of the Ipak fault and the north Tehran fault is located in the eastern end of Eshtehard fault. This is important due to a seismic gap which exists in the western Tehran region. The population of Tehran and Karaj (in west Tehran) is an important factor due to seismic risk study in this active region.