قلب و خصوصيات آن از ديدگاه ابن عربي

Heart and Its Properties from Ibn Arab
’s Viewpoint

ابن عربي حقيقت آدمي را «قلب» مي داند؛ قلبي كه تمامي قواي ظاهري و باطني انسان رعيّت او هستند. قلب تجلي حق‌تعالي با همه صفات خود، از جمله اول و آخر و ظاهر و باطن است. همچنان‌كه خداوند حدي ندارد، قلب نيز حدّ و تعريف حقيقي ندارد. قلب، حقيقتي جامع است كه روح آن، كمال قابليت؛ سرّ آن، حق‌تعالي؛ صورت جسماني آن، مضغه صنوبري؛ و صورت حقيقي آن، شخص انسان كامل است. قلب انسان كامل، عرش مطلق براي قرآن مطلق است. ابن عربي در تاويلي بر آيه اول سوره قدر، قلب پيامبر (ص) را شب قدر و مبارك‌شبي مي داند كه قرآن بر آن نازل شد. مقصود از اينكه شب قدر بهتر از هزار ماه است (قدر: 3)، اين است كه پيامبر (ص) بهتر از همه است؛ زيرا انسان كامل، جامع تمام حقايق است. در اين مقاله، ديدگاه ابن عربي درباره قلب و ويژگي هاي آن بررسي و تحليل شده است. اين ديدگاه در تصوف پيش از ابن عربي سابقه نداشته است، اما پس از وي، صوفيان بسياري از آن متاثر شده‌اند.

The truth of Human being according to Ibn Arab? is heart (qalb) that enslaves all manʹs inner and outer potentialities. Heart is the perfect manifestation of God with all its attributes, such as the First and the Last, the Apparent and the Hidden. As God has no limits, heart also has no limitation and true definition. Heart is an embracing truth whose soul is the perfection of aptitude, whose secret is the Exalted Divine Truth, whose bodily form is the heart pineal, and whose real form is the perfect man. The heart of the perfect man is the absolute Throne for the absolute Qur’an. Ibn Arab? in his interpretation of a Qur’anic verse calls the Prophet Mohammadʹs heart the Blessed Night (laylat al-qadr) to whom Qur’an was revealed to. In this paper, Ibn Arab?ʹs point of view on Heart and its properties are analysed.