پر ريختن رمزي جهان‌شمول از مثال اعلايي واحد در فرهنگ عرفاني ملل

The Universal Symbol of a Unique Archetype inMystical Culture

رمزهاي مشترك در ادبيات عرفاني اقوام مختلف جهان از موضوع‌هايي است كه مي‌توان در ادبيات عرفاني به آن پرداخت. دليل اين اشتراك چيزي جز وجود يك مثال اعلاي واحد نمي تواند باشد، كه هرجا رخ نموده، حتي در سنت هاي مختلف، چهره اي يكسان نشان داده است. يكي از اين رمزها «پر ريختن» است كه معاني گوناگون دارد، و دو معني آن در ادبيات عرفاني بارزتر است؛ يكي، ترك قدرت و ساز و برگ دنيايي است، كه شرطي است براي پذيرا شدن ارتباط با عالم الهي؛ ديگر، از دست دادن قدرت روحاني است و به دنبال آن، هبوط. علت تحقق دومين معنا را يكي كاهلي در امور معنوي، و ديگر، پرداختن به شهوات مي توان دانست. در اين زمينه مي‌توان مصاديقي همسان در ادبيات عرفاني و حِكمي هندي، يوناني، عربي و فارسي يافت و آن را به‌منزله رمزي مشترك در ادبيات، دين و وراي دين، يعني حقيقت واحدي كه همه اديان از آن سرچشمه مي‌گيرند، معرفي كرد.

A recurring subject in mystical literature is the study of mystical literatures’ common symbols. The commonality of symbols cannot be due to but the existence of a unique archetype which has a unique manifestation in diverse traditions. One of such symbols is ‘the loss of feathers’. It has two main significances, one is the renunciation of temporal power which is the prerequisite of acceptance of the divine world, and another is the loss of the spiritual power and, in its wake, the fall caused by indolence in spiritual practice and indulgence in passion. Instances of the latter may be found in mystical and spiritual literature of the Hindus, Greeks, Arabs and Persians, and as such can be presented as a common symbol in literature, religion and beyond it, that is, the unique Truth from which all religions spring forth.