سيماي انسان در داستان هاي سميره عزّام

Human’s image in stories written by Samira Azzam

سميره عزّام، نويسنده معاصر فلسطيني، يكي از پيشگامان داستان نويسي كوتاه در ادبيات عربي و فلسطيني به شمار مي رود. مقاله حاضر - با شيوه تحليل محتوا - به بررسي نگرش اين نويسنده به «انسان» مي پردازد و براي نيل به اين هدف ضمن استناد يا انتقاد به آراي ناقدان عرب صاحب نظر در زمينه آثار سميره عزّام، نگرش نويسنده به انسان، در متن داستان ها و با تامل در كنش شخصيت ها بررسي مي شود تا برخي از جنبه هاي اساسي اين نگرش ازقبيل اعتقاد به كرامت و صفاي گوهر انساني، رويارويي خير و شر اخلاقي و نقش تلاش و كار در به فعليت رسيدن شخصيت انسان مطرح گردد. دقت نظر نويسنده در جزييات زندگي و به تصوير كشيدن هم پيوندي انسان ها، از ويژگي هاي چشمگير در آثار داستاني اوست.

Palestinian contemporary writer, Dr. Samira Azzam is one of the pioneers in short story- writing at Arabic and Palestinian literature. The present article deals with a survey on attitude of this writer toward human-by content analysis- and to achieve this objective, rather than documentation and criticism of Arab expert critiques’ comments about works of Samira Azzam, writer’s approach toward human and in stories will be investigated by pondering on characters’ actions in order to represent some of basic aspects of such attitude including belief in dignity and serenity of human’s essence, confrontation of moral good and evil and role of effort and work in realization of human personality. Writer’s sharp-edged precision in life details and portraying human’s correlation are some of noticeable characteristics in her story works.