نگاهي نمادين به حضور شتر در شعر دوره جاهلي

A symbolic glance at presence of camel in Arabic poetry at Age of Jahelid

يكي از جلوه هاي بارز قصايد جاهلي، تصوير و توصيف مَركب مرد جاهلي به شكل عام و شتر بشكل خاص است كه يار ،همراه و همدم شاعر است و ظاهراً شاعر با عاريت گرفتن اعضاي حيوانات نماديني چون گورخر، گاووحشي، شترمرغ و... به توصيف پراكنده آن پرداخته است. اين مقاله بر خلاف شيوه‌‌ ناقدان پيشين و برخي از سخن سنجان معاصر بگونه اي متفاوت به تفسير توصيفات بظاهر متفرق شاعر جاهلي از مركب خود پرداخته تا با تحليل مبتني بر رمز و بازگشايي سمبولي، عمق پيوند مفاهيم و مضامين گوناگون آن پديدار گشته و اين اجزاي نمادين در يك وجود اسطوره اي نمود پيدا كند. بر اين اساس بعيد نمينمايد كه شتر در قصيده جاهلي، نماد شاعر يا انسان ايده آل باشد كه هركدام از عناصر حيواني و طبيعي كه با آن پيوند ميخورند، سمبول قدرت، چالاكي، حكمت، ذكاوت، دورانديشي، احساس مسووليت، صلابت، استواري و... است

One of the distinctive manifestations of odes at Age of is Jahelid is depiction and description of ridding animal for the Jahelid Arabic man in general and camel in particular, that is friend, attendant and associate for the poet and apparently by allusive borrowing from limbs of symbolic animals like zebra, ox and ostrich etc he/ she has sparsely illustrated it. Unlike the technique adapted by prior critics and some of contemporary orators, this paper is intended to interpret variously seemingly- diffusive descriptions from Jahelid Arabic poet from his/ her ridding animal in order to reveal depth of links among concepts and their different themes by analysis based on symbolic deciphering and decoding and such symbolic elements to be embodied within a mythical nature. Accordingly, it does not seem probable that in Jahelid ode, camel to be symbol of an ideal poet or human that was linked to camel and it is symbol of power, agility, wisedome, keenness, prudence, sense of responsibility, rigidness and stability etc.