پديد آورندگان :
بهرامي، سوسن نويسنده دانشگاه اصفهان Bahrami, S. , رجايي پور، سعيد نويسنده استاديار، مديريت آموزش عالي، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ايران. , , يارمحمديان، محمدحسين نويسنده دانشيار، مديريت و برنامه ريزي آموزشي، مركز تحقيقات مديريت و اقتصاد سلامت، دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، اصفهان، ايران ,
چكيده فارسي :
مقدمه: در دو دهه ي اخير، آموزش عالي به عنوان يكي از مهم ترين عناصر تشكيل دهنده ي جوامع پيشرفته نقش بسيار حياتي در رشد و
توسعه ي علوم، فن آوري اطلاعات و ارتباطات شبكه ي اينترنت ايفا نموده است. در آستانه ي قرن 21 كه جهان به سمت محوري شدن
دانش پيش مي رود و نياز متخصصان و مديران آشنا به علوم پيشرفته بيش از پيش احساس م يشود، آموزش عالي نيز مسووليت سنگيني را
در قبال اجتماع و جامعه ي جهاني بر دوش خود احساس م يكند. اين مقاله در صدد شناسايي اجزاي سرمايه ي فكري در نظام آموزش
عالي دولتي پزشكي و غير پزشكي استان اصفهان بوده است.
روش بررسي: نوع مطالعه تحليلي و جامعه ي آماري شامل كليه ي اعضاي هيات علمي دانشگاه هاي اصفهان، صنعتي، كاشان، علوم
پزشكي اصفهان و علوم پزشكي كاشان ( 1830 نفر) بود كه با روش نمون هگيري طبقه اي تصادفي 480 نفر از آنان در سال 1390 انتخاب
بود كه روايي آن با استفاده از روايي محتوايي و صوري و Torres شدند. ابزار تحقيق شامل پرسش نامه ي استاندارد بر اساس مطالع هي
و SPSS تاييدگرديد. تحليل داد هها با استفاده از نر مافزار 18 (r = 0/97) Cronbachʹs alpha پايايي آن با استفاده از محاسب هي ضريب
در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي صورت گرفت.
يافته ها: سرمايه ي فكري و اجزاي آن كه شامل سرماي هي انساني، سرمايه ي ساختاري و سرمايه ي رابطه اي مي باشد، در دانشگاه هاي
دولتي استان،كمتر از سطح متوسط بود و رابطه ي بين سرمايه ي انساني، سرمايه ي ساختاري و سرمايه ي رابطه اي مثبت و معني دار بوده
است. از طرفي، بين ميانگين اجزاي سرماي هي فكري در دانشگا هها بر حسب محل و سابق هي خدمت، تفاوت معن يداري مشاهده شد، به
طوري كه سرمايه ي ساختاري در دانشگاه اصفهان بيش از ساير دانشگاه هاي دولتي استان و نيز اين سرمايه در اعضاي هيات علمي با
سابقه ي كار 1 تا 10 سال بيش از 11 تا 20 سال بود. و از سوي ديگر، سرمايه ي انساني و سرمايه ي رابطه اي در اعضاي هيات علمي با
سابقه ي كار 21 سال به بالا بيش از 11 تا 20 سال بود؛ اما تفاوت بر حسب ساير مشخصات دموگرافيك معني دار نبوده است.
نتيجه گيري: دانشگاه ها با به كارگيري چارچوپ سرماي هي فكري به عنوان يك ابزار اكتشافي، قادر به حل مشكلات جديد مديريتي،
اشاعه ي منابع نامشهود و نيز ارتباط با ذي نفعان و جامعه خواهند شد.
واژه هاي كليدي: سرمايه ي فكري؛ مديريت دانش؛ دانشگاه ها
چكيده لاتين :
Introduction: During the past two decades, higher education has played an important role as one
of the most important elements of advanced societies in development of science, information
technology and internet communications. In the knowledge-based world of 21st century, the need
for professionals and managers is growing which in turn increases the importance of higher
education in the society and the international community. This article sought to review
intellectual capital components in public higher education medical and non-medical systems in
Isfahan, Iran.
Methods: In an analytical study, stratified random sampling was used to select 480 subjects from
all faculty members (n = 1830) of Isfahan University, Isfahan University of Technology, Kashan
University, and Isfahan and Kashan Universities of Medical Sciences. A questionnaire was
designed according to Torres (2006). The validity and reliability of the questionnaire were
confirmed by face and content validity and Cronbachʹs alpha (r = 0.97), respectively. Using
SPSS18, data was analyzed at two levels of descriptive and inferential statistics.
Results: Intellectual capital and its components, including human capital, structural capital and
relational capital, in public universities of the province were lower than the average level. A
significant positive relation was observed between human capital, structural capital and relational
capital. Moreover, a significant difference was found between mean values of intellectual capital
components of universities in terms of location and duration of experience. In fact, structural
capital in universities of Isfahan was higher than other public universities in the province.
Likewise, faculty members with a work experience of 1-10 years had higher structural capital
than those with 11-20 years of experience. On the other hand, human capital and relational capital
were higher in faculty members with more than 21 years of experience. However, differences
based on other demographic characteristics were not significant.
Conclusion: Using intellectual capital framework as a heuristic tool would enable universities to
solve the new management problems, to disseminate intangible resources, and to cooperate with
multiple stakeholders.
Keywords: Intellectual Capital; Knowledge Management; Universities.
