بررسي رابطه اضطراب، سطح كورتيزول و IgA بزاقي با ليكن پلان دهاني

The Comparison Between Anxiety, Level of Salivary Cortisol &SIgA In Oral Lichen Planus : A Case –Control Study

خلاصه: سابقه و هدف: ليكن پلان يك بيماري التهابي پوستي- مخاطي مزمن با اتيولوژي نامشخص است. با توجه به اهميت مطالعات اتيولوژيك هدف از اين پژوهش، مقايسه سطح اضطراب ونشانگر هاي بزاقي استرس از جمله سطح كورتيزول و IgA بزاق در بيماران مبتلا به ليكن پلان دهاني با افراد سالم بود. مواد و روش‌ها: دراين مطالعه مورد شاهدي تعداد 46 بيمار داراي ليكن پلان دهاني و 46 فرد بدون ليكن پلان دهاني در گروه كنترل با سن وجنس مشابه شركت داشتند. سطح كورتيزول و IgA بزاق بوسيله ي روش ELISA بررسي و سطح اضطراب توسط پرسشنامه ي اضطراب آشكار و پنهان اشپيل برگر سنجيده شد. جهت مقايسه‌ي ميزان استرس و اضطراب و تفكيك متغيرهاي دموگرافيك از آزمونهاي t- test، ANOVA و Logistic regression استفاده شد. منحنيROC براي متغيرهاي پيش بيني كننده تهيه و حساسيت و ويژگي آنها تعيين شد. يافته ها : افراد مبتلا به ليكن پلان دهاني 36 زن و 10 مرد با ميانگين سني1/47 سال بودند و گروه شاهد نيز از نظر سن و جنس همسان بودند. ميانگين سطح كورتيزول بزاق42/3 نانومول در ليتر(14/4-69/2،95% CI ) و ميانگين سطحsIgA 59/191 نانومول در ليتر ( 97/227-19/155 ،95% CI) تعيين شد كه در بيماران گروه مورد نسبت به گروه كنترل اختلاف آماري معني‌داري مشاهده شد (0001/ 0P < ). هيچ اختلاف معني داري از نظر سطح اضطراب آشكار (95/42 ) و اضطراب پنهان(67/47) بين دو گروه مشاهده نشد (4/0 > P)و (5/0 > P). نقطه‌ي برش كورتيزول بزاقي در ليكن پلان دهاني 6/1 نانومول در ليتر و براي sIgA 15/296 تعيين شد. سطح زير منحني براي كورتيزول بزاقي 851/0 و sIgA، 797/0 تعيين شد. به ازاي افزايش 1 واحد كورتيزول و به ازاي كاهش يك واحد در سطح sIgA شانس ابتلا به بيماري به ترتيب 9/5 و 9/0 برابر افزايش مي‌يابد. نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه ميزان سطح كورتيزول و IgA بزاقي به طور معني‌داري با بروز بيماري ليكن پلان دهاني ارتباط داشته و مي‌توان آن را شاخص احتمالي در ايجاد و يا پيشرفت ضايعات OLP دانست. كليد واژه ها: اضطراب، كورتيزول،ايمونوگلوبولين،ليكن پلان دهاني، ايمونوگلوبولين آ بزاقي

Abstract: Background and Aim: The aim of this study was to comparison Salivary Cortisol, sIgA & Anxiety in oral Lichen Planus (OLP) patients and control group without OLP. Materials and Methods: 46 patients with OLP and46 without OLP were admitted to this case – control study. Salivary cortisol &sIgA were detected by ELISA and anxiety was investigated by the Spielberger state-trait tools. The level of stress and anxiety were compared with other variables by t- test and ANOVA and Logistic regression were carried out. ROC curve was utilized as an anticipator for variables and sensitivity and specificity for salivary cortisol and sIgA were established Results: 36women and 10 men with mean age 47.1 years were recruited in this study. The mean salivary cortisol level 3.42 nmol/L (95% CI 2.69-4.14) and mean sIgA level 191.59 nmol/L(95% CI 155.19-227.97)had significant difference (p < 0.0001) . No significant differences were shown by anxiety states tool (42.95 vs. 47.67). (P < 0.4) Salivary cortisol’s cut-off point (1.6nmol/L) and sIgA (296.15nmol/ L) were determined respectively in oral lichen planus patients. Area under Curve were estimated for salivary cortisol (0.851) and sIgA(0.797).By rising per unit in salivary cortisol the risk of OLP were increase (OR: 5.9, 95% CI 2.36-4.97) otherwise by decreasing per unit of sIgA the risk of OLP may rise (OR: 0.9, 95% CI 0.989-0.995). Conclusion: Findings revealed that levels of salivary cortisol and sIgA had significant correlation with OLP; hence it could be a possible indicator for the pathogenesis and/or progression of OLP. Key words: Anxiety; Cortisol; Immunoglobulin; Oral lichen planus; Salivary