اداره مردمي شهر و مشاركت شهروندان در مديريت شهري (مطالعه موردي: منطقه 5 شهرداري اصفهان)

People Management and Citizen Participation in the Urban Management Case Study : the region five of municipalities of Isfahan

الگوي اداره مردمي شهر، مبحث جديدي است كه در حوزه مديريت شهري وارد شده است. طبق اين الگو، تصميم گيري هاي مربوط به امور شهري با همكاري و هم ياري حكومت، بخش خصوصي و جامعه مدني اتخاذ مي شود و سياست گذاري هايي از بالا به پايين كه توسط حكومت مركزي انجام مي شد را مورد چالش قرار مي دهد . يكي از مسايل مهم در نظام مردم -سالاري، ميزان مشاركت مردم در طرح ها و پروژه هاي شهري مي باشد. مقاله حاضر با هدف تحليل سنجش اداره مردمي شهر و همچنين سنجش عوامل موثر بر مشاركت شهروندان در مديريت شهري بر اساس يافته ها و نتايج يك بررسي ميداني از منطقه ي 5 شهرداري اصفهان تهيه شده است. روش جمع‌آوري اطلاعات بر مبناي كتابخانه اي، اسنادي و نيز ميداني (پرسشنامه) و نوع تحقيق توصيفي- تحليلي مي باشد. فرآيند حاصل از پژوهش به اين نتيجه دست يافته است كه اگر چه بحث مشاركت در بين نهادها و ارگآن هاي مربوطه بوده و هست ولي هنوز معناي واقعي مشاركت و نهادينه شدن آن در بين مسوولين و شهروندان، به خصوص در جامعه مورد مطالعه (منطقه 5 شهرداري اصفهان)، خود مشكلي است كه بايد مورد توجه قرار گيرد و راهكارهايي جهت آن ارايه گردد.

The issue of people managementandpeople participation is a new topicthat has entered into the field of urban management . According to this pattern, decisions relating to municipal affairs are taken by cooperation with government, private sector and civil societyand this pattern challenge policy-making commonly practiced by the central government. One of the important issues in a democratic system, is peopleʹs participation in city plans and projects. This paper attempts to analyze people management patternsand assess factors affecting citizen participation in urban management based on findings from a field survey of the region of five municipalities of Isfahan. Methods of gathering information were library research, documents and field (questionnaire), which lead to deciding on the type of the study as descriptive- analytical. The process of the study concluded that discussion-participation is common in between the relevant institutions and organizations, yet it is problematic as true participation and institutionalization among officials and citizens, especially in the studied society (the region five of the municipalities of Isfahan) was found in need of working solutions.