دگرگوني‌هاي مفهومي حكمت در عهد قديم و عهد جديد

Changes in the Meanings of Wisdom in Old and New Testaments

حكمت در سراسر جهان و در ميان همه‌ي اقوام و نژادها همواره مورد ستايش بوده است. در كتاب مقدس كه بازتاب حدود 1500 سال (از زمان حضرت موسي تا پايان سده‌ي نخست ميلادي) دگرگوني فرهنگي يهوديان است، حكمت در معاني و مصاديق گوناگون به كار رفته است. اين نوشته به بررسي حكمت در66 كتاب و رساله مندرج در عهدين و تبيين تحولات حكمت، به خصوص تناقض معنايي آن در نامه‌هاي پولس مي‌پردازد. تعامل اين حكمت با دين در كتاب مقدس مشخص شود. ازين‌رو، پس از واژه شناسي حكمت، افزون بر خود واژه، مشتقات، مترادفها و متضاد‌هاي آن (حكيم، حكيمانه، و احمق، نادان و غيره) در كتاب مقدس بررسي شده، و با تحليل آيه‌ها گستره‌ي معنايي واژه و دگرگوني‌هاي مفهومي آن بيان مي‌شود. حكمت در عهدين بيشتر بينشي توحيدي است كه انسان را در نظر، ايمان و عمل از خطا مصون مي دارد و شريعت و اخلاق از موارد تاكيد آن است.

Wisdom has always been appreciated all over the world and by all races and peoples. Bible which shows mental developments of the Jews and their culture for more than 1500 years (from the time of Moses till the creation of the New Testaments in the first century); Wisdom has taken different meanings and has been utilized with different manifestations. This article is an analysis of the concept of wisdom in 66 books and treaties included in Bible their explanations and elucidation of changes in wisdom especially the semantic contradictions in Paulʹs letters. Taking into account the relationship between wisdom and religion, the researcher has attempted to specify the interaction of these two elements in Bible. To this end, after the morphological analysis of the term1ʹ wisdom" its derivations, synonyms and antonyms (such as wise man, wisely, stupid, ignorant, etc) are searched for and analyzed at different parts of the Holy Book and through the analysis of the verses. Furthermore, different shades of the meanings of this concept are investigated and its semantic developments are elaborated on. Wisdom in Testaments is monotheistic insight which makes man, immune to errors and mistakes in terms of faith and actions; Shariʹa and ethics are the important concepts.