بررسي عرفان و معنا در حكايت امير و خفته از مثنوي معنوي

A Survey on mystic and religious concepts in one of Rumi s stories

مثنوي معنوي مولانا يكي از بزرگترين منابع حكمت آموز ديني و اخلاقي است كه در وراي ابيات آن، معارف و آموزه هاي عرفاني و ديني نهفته است كه با بررسي دقيق اين كتاب، مي‌توان به آن درياي معارف راه يافت. در اين نوشته، به بررسي يكي از حكايات اين كتاب با نام "رنجانيدن اميري خفته اي را كه مار در دهانش رفته بود" پرداختيم و پس از بررسي هاي زبانشناختي و ديني دريافتيم كه مولانا، با استفاده از واژگان، صنايع ادبي و با بهره گيري از تلميحاتي همچون استفاده از حكايتها، روايتها و آيه‌هاي قرآن و استفاده از معرفت زمينه اي، از معناي ظاهري كه بيانگر حكايت است، به معناي باطني كه همان معارف و پندهاي اخلاقي و ديني است رهنمون شده است . بر پايه‌ي بررسي ها اين نتيجه حاصل شد: پيام اين داستان، شكيبايي در برابر دشواريها و اعتماد به حكمت خداوندي؛ تحمل سختي هايي كه با دور كردن بديها از خويش و رفتن به راه مستقيم، ارتباط دارد؛ و دوستي با دانايان به رغم آسيب هاي ظاهري كه از آنان به ما وارد گردد.

Rumi’s Masnavi is one of the great resources of religious and moral understandings. Behind its verses, there are lots of valuable learning and counsels. By studying its form in a more profound way, we can go through the meaning of the first layer to the meaning of the second layer where we can find these learning. In this paper, we consider one of the stories of this book entitled: a king who annoyed a sleeping man whom a snake was going into his mouth. After the linguistic(using Lebov’s pattern) and religious studies we found that Rumi has guided the reader from the first layer meaning toward the second by using words, literary devices, narratives and Koran verses and back ground knowledge. So, we concluded that message of this story is: being patient in the face of problems, trust in God, bearing hardships that we face when walking on the right way and friendship with scholars, in spite of their apparent annoyance.