قسامه در رويّه قضايي

Compurgation in the Judicial

مبناي اثبات براساس قسامه، در كتب فقهي گوناگوني مورد بحث قرار گرفته است. هدف ما از اين نوشتار، ورود در آن مباحث نيست، بلكه قصد داريم انعكاس قسامه را در رويّه قضايي و عملكرد دادگاه‌ها بررسي كنيم تا ضمن تطبيق دعاوي گوناگون با آن، اجراي ملموس‌تر قسامه و برخي از مهم‌ترين مسايل مربوط به آن را كه در عمل اتفاق افتاده است، مورد توجه قرار دهيم و از اين راه، به اهميت مسايل مذكور و نظارت ديوان عالي كشور بر عملكرد دادگاه‌ها پي ببريم؛ به عبارت ديگر، مي‌خواهيم دعاوي واقعي را با قواعد قسامه تطبيق دهيم تا در هر مورد، مصداق قواعد مذكور، به صورت ملموس به دست آيد؛ بنابراين به دنبال بازخواني مفاهيم بنيادين و مباني اساسي قسامه نيستيم و به آنچه در رويّه قضايي اتفاق مي‌افتد، بيشتر توجه داريم، هرچند در اين ميان، توجه به مباني و نظريات فقهي و حقوقي نيز اجتناب‌ناپذير است.

Proof through compurgation has been discussed in various juridical books. In this writing, we do not intend to discuss this point in details; but rather to study the reflection of compurgation in the judicial precedent and performance of the courts so that, while matching various cases to it, we may see its more tangible implementation and some of the most important issues concerning it which has occurred actually. In this way, we may understand the importance of the above points as well as supervision of the Supreme Court over performance of the courts. In other words, we intend to match the real cases to the rules of compurgation so that, in each case, the referents of the above rules may be understood in a tangible way. Thus, we do not seek to re-read the fundamental concepts and grounds of compurgation; and we will pay more attention to what that occurs practically, though, in this, juridical and judicial grounds and theories should be inevitably noticed.