بررسي سير تحول مفهوم ساخت اجتماعي در دوران مدرن

An analysis of the concept of social structure development in modern era

مقاله حاضر اين پرسش را مورد بررسي قرار مي دهد كه مفهوم ساخت اجتماعي در دوره هاي مختلف تاريخ مدرن، نزد جامعه شناسان مختلف چه معنايي داشته است؟ و تحولات اين مفهوم را با توجه به زمينه هاي اجتماعي آن چگونه مي توان تبيين كرد؟ براين اساس با تفكيك ميان دوره هاي چهارگانه عصر مدرن تحولات مفهوم ساخت اجتماعي مورد بررسي قرار گرفته است. در دوران مدرنيته آغازين ساخت اجتماعي يك مفهومي اساسا انسان شناختي است. در مدرنيته مياني با توجه به اينكه موجوديت كل جامعه مهم مي شود ساخت آن معنايي را مي پذيرد كه ما آن را نزد جامعه شناسان بنيان گذار مي شناسيم؛ يعني روابط متقابل اجتماعي نسبتا پايدار در بستر تقسيم اجتماعي كار. در دوران مدرنيته مياني با توجه به انتقال جامعه شناسي به آمريكا و بر اساس سنت پراگماتيستي، ساخت معنايي معادل كنش مي يابد و در دوران اخير به ضرورت توجه به تفاوت ها و سطوح خرد تر تحليل، اين مفهوم نيز به شكل خرد آن مورد توجه قرار مي گيرد.

The present research studies the question what has the concept of Social Structure meant to sociologists through various periods of the Modern Era? How could one elaborate the sevolution in this concept regarding its social grounds? Therefore, these sonevoluti have been scrutinized through a classification of the four periods of the Modern Era. During Primeval Modernity social structure is a basically anthropological concept. In Middle Modernity, considering the significance of society as a whole, Structure has a new definition, as we know it, by founders of sociology; that is– relatively – stable social interaction based on social division of labour. In the transitional Modernity, because of the movement of sociology to the States and the influence of their pragmatic tradition, Structure equals Action. Finally, in the late modernity, due to the necessity of considering varieties and more minor layers of analysis, this phenomenon is also viewed in its minor form.