سنجش درجه توسعه يافتگي صنعتي در مناطق مرزي ايران (مطالعه موردي: شمال غرب كشور، شهرستان‌هاي جنوبي استان آذربايجان غربي)

Measuring the degree of industrial development in the border of Iran (Case study of Northwest Iran, southern cities of West Azerbaijan province)

پديده تفاوت هاي منطقه اي در فرآيند توسعه ملي، يك زمينه اصلي در سياستگذاري و برنامه ريزي توسعه به شمار مي آيد. اين امر زماني مصداق پيدا مي كند كه پديده قطبي شدن توسعه در منطقه يا مناطق توسعه يافته ادامه مي يابد و به ايجاد شكاف درآمد سرانه ميان آنها و ساير مناطق كشور منجر مي گردد. اين امر (تفاوت‌هاي منطقه‌اي) در شهرستان‌هاي جنوب استان آذربايجان غربي باعث گرديد تا توسعه يافتگي و توسعه نيافتگي بين شهرستان‌هاي اين محدوده را با استفاده از آمارهاي رسمي و مدل آماري تاكسونومي عددي مورد ارزيابي قرار داده و به سطح‌بندي آنها بپردازيم و از 8 شاخص، كه نشان دهنده توسعه صنعتي هستند براي سطح‌بندي اين شهرستان‌ها استفاده گرديد. مهمترين نتيجه پژوهش كه مي‌توان به آن اشاره كرد اين است كه؛ نزديكي به مرزهاي بين‌المللي تاثيري بر ميزان توسعه يافتگي آنها نداشته است و تفاوت‌هاي قومي و زباني عامل تعيين كننده سطح توسعه يافتگي در اين شهرستان‌هاي است.

Regional differences in national development process are major issues in development planning and Policy making. Using growth Pole model and emphasis on developed regions or development Polarization causes a deep gap between regions in development issues. Different income per capital in different regions is one of the outcomes of this process. This differentiation in western Azerbaijan Province especially in southern townships is very distinctive. The methodology of this research is descriptive – analytical and in order to measure development levels in south townships, data were gathered and using numeral taxonomy model townships were classified based on eight indices that indicate industrial development in these regions. The results show that vicinity to international borders not only has no effect on development ratio in these townships but some ethnic and language differentiations determine development level.