امكان طرح عالم خيال بنابر تلقّي ملّاصدرا در پديدارشناسي هرمنوتيك هنر

The Possibility of Imaginal World (as Mulla Sadra defines it) in the Phenomenology of the Hermeneutics of Arts

عالم خيال از زمان فارابي تا ملّاصدرا، تطورات گوناگوني را در فلسفه اسلامي پشت‏سر گذاشته است. با تمركز بر فلسفه ملّاصدرا و پرهيز از ديدگاه‏هاي عرفاني و با استمداد از روش پديدارشناسي، مي‏توان بي‏آنكه گرفتار صحت و سقم براهين متعارف فلسفي در اين باب شد، در باب رتبه‏اي از عالم خيال، كه بين‏الاذهاني و در عين حال مقيد باشد، تبييني ارايه داد كه عالم ـ خيال ـ مضمون نام مي‏گيرد. عالم ـ خيال ـ مضمون، شان خيالي نسبت وجودي انسان با وجود و مقوم رفتارهاي خيال ـ مضمون او در عرصه‏هاي گوناگون از جمله هنر است. بهره‏گيري از عالم ـ خيال ـ مضمون، مي‏تواند راه‏گشاي فهم بهتر هنر در فلسفه هايدگر باشد و نارسايي آن فلسفه را در فهم هييت‏هاي هنري متكثر جبران كند.

The world of imagination has undergone various developments in the Islamic philosophy from the time of Farabi to that of Mulla Sadra. The auhors in this article suggest that by concentrating on the philosophy of Mulla Sadra, avoiding mystical perspectives, and resorting to phenomenological method, one can present an explanation about a stage of the world of imagination which is inter-subjective and delimited, without being involved in the validity or falsity of common philosophical arguments. They call it “world-imagination-content”. World-imagination-content is the imaginative aspect of the existential relation of the human being with existence, and the constituent of his imagination-content behaviors in different fields, including art. Taking world-imagination-content into account can pave the way for a better understanding of art in the philosophy of Heidegger, compensating its incapacity for understanding multiple artistic modes.