بررسي مباني معرفت‏شناختي پايولو كويليو

Scrutinizing Paulo Coelho’s Epistemological Foundations

امروزه آثار پايولو كويليو در رده عرفان‏هاي نوظهور جاي گرفته است. آثار او بيشتر در قالب رمان است و از اين‏رو يافتن مباني انديشه‏اي او چندان ساده نيست؛ حال آنكه براي خوانندگان پرشمار او، درك اصول انديشه‏هايش بسيار مهم است. آگاهي يافتن از اين اصول، خود بهترين نقد براي اين نوع عرفان‏هاي كاذب و وارداتي است. در اين مقاله اصول معرفت‏شناسي در آثار او بررسي و نقد مي‏شود. پايولو كويليو معتقد است شناخت نه ممكن است و نه ضروري. او در آثار خود به دنبال ترويج نسبيت‏گرايي است و پس از انكار امكان شناخت جهان و حقايق آن، كوشيده است پيروان خود را به پذيرش ايمان‏گرايي، تكثرگرايي و تجربه ديني تشويق كند. در اين مجال كلمات و استدلال‏هاي او با رعايت امانت نقل، و به‏دقت نقد شده است.

Nowadays the works of Paulo Coelho is rated among the newly arising mysticisms. These works are mainly novels. Thus revealing Paulo Coelho’s thought foundations is not so easy. However, understanding the principles of his thoughts for his numerous readers is of great importance. Getting aware of these principles itself is the best criticism of these false and imported mysticisms. The present article studies and criticizes the epistemological principles of his works. Paulo Coelho believes that cognition is neither possible nor necessary. He seeks to propagate relativism in his works. Having denied the possibility of knowing the world and its realities, he encourages his followers to embrace fideism, pluralism, and religious experience. His statements and arguments are faithfully quoted and criticized in the article.