افشا و ارايه سند در حقوق انگليس و ايران

Disclosure and Provision of a

سند را مي‎توان جز مهم‎ترين و رايج‎ترين دليل ادعاهاي اصحاب دعوا در امور مدني دانست؛ بر اين اساس، اصحاب دعوا درصددند براي اثبات ادعاي خود، سندي را تدارك ببينند كه در صورت بروز اختلاف آن را به دادگاه ارايه كرده، براي اثبات ادعاي خود از آن استفاده كنند. زندگي پيچيده امروزي باعث پيدايش روابط گوناگوني ميان افراد جامعه شده است كه در غالب آنها استفاده از سند، امري عادي است. افراد مي‌كوشند به اسنادي كه در روابط ميان خودشان استفاده مي‎كنند، در دادگاه استناد نمايند؛ آن هم زماني كه سند در دست شخص ثالث يا طرف دعوا قرار دارد و مدعي، خواهان افشا و ابراز چنين سند يا اسنادي مي‎شود. نوشتار حاضر درصدد است ضوابطي را كه براي ارايه و افشاي سند در حقوق انگليس و ايران حاكم است، مورد تجزيه و تحليل قرار دهد.

Document may be considered as one of the most important and popular kinds of evidence posed by parties to a suit in civil matters. On this basis, parties to a suit seek to prepare a document to provide the court with it, if there emerges some dispute so that they may prove their claim. Contemporary complicated lifestyle has produced various relationsbetween individuals in society in most of which making uses of some document is an ordinary point. Individuals try to refer in the court to documents of them they make uses in their relationships; and, that when the document is with the third party to the suit, and the claimant wants such a document to be disclosed or provided. In the present writing, rules of provision and disclosure of a document in the British and Iranian Law are analyzed.