سيماي پير فرزانه طريقت، در داستان رستم و سهراب

The visage of the old wise religious person in Sohrab and Rostam’s story

داستان رستم و سهراب كه در زمره داستان هاي پهلواني و تراژيك شاهنامه است به نوعي تجليگاه انديشه و كردار رستم است و رستم در اين داستان به خود مجال بروز نفس را نمي دهد، او مظهر مردي و كرامت انساني است و فضاهايي كه شاعر براي محقق شدن رويدادهاي خود برگزيده است مملو از صوفيانگي است. در اين داستان اسطوره و پهلواني، با عرفان به سختي با يكديگر درآميخته اند؛ و رستم با سختي هايي كه در جريان كشتن نفس و مجاهده در اين راه متحمل مي شود، طي طريق وادي هاي صعبناك عرفاني را به ذهن انسان مي آورد. او در اين داستان برتري معنويي دارد كه غمنامه رستم و سهراب را مبدل به ميدان جهاد با نفس مي كند. اين داستان رمزگونه، به سبب پرداخت عالي اشخاص، واكنش قهرمانان، فضاسازي، ديالوگ هاي دقيق و ژرف، در ادبيات ما جايگاه والايي دارد و در تاريخ داستاني ما بي همتاست، و از نتايج به دست آمده از آن تصفيه و تزكيه نفس، و در نتيجه رسيدن به آرامش دروني و صفاي باطن است.

Rostam and Sohrab’s story that is among the tragedy and hero stories of Shahname This story is a manifestation of Rostam’s beliefs and behaviours. He isn’t selfish. He is a source of generosity and greatness. To make an actual representation of events, the poem has chosen a mystical atmosphere. Legend and hero are strongly mixed with knowledge, and he reminds passing the hard mystical ways while he is trying to kill selfishness and boasting. He has got a spiritual superiority in this story which make it a field to battle with selfishness. This mistical story due to perfect personification. Interaction of heroes, atmosphere and profound and exact dialogues has great state in our litreature. It is unique in our history of stories. From its results is purification and refinement of self and consequently achieving internal calm relaxation and inner clearness. Key Word: Rostam, Sohrab, self, morshed, battle, death.