ابن معتز، وصافي چيره دست در وصف مظاهر طبيعت

Ebn-e-moʹtaz , skillful descriptor in description of nature symboizes

ابن معتز شاعر، اديب، راوي، و ناقد شعر و ادب عربي در عصر عباسي دوم است، وي در سامرا ديده به جهان گشود، و درخانواده خلافت پرورش يافت، او اين خصوصيت را داشت، كه چون اميرزاده اي برخوردار از همه موهبت هاي زندگي بود، هرگز به منظور كسب درآمد، يا جلب توجه خلفا و امرا شعر نمي گفت، او تقريباً در تمام زمينه هاي شعري سروده هايي زيبا از خود به يادگار گذاشته است. هنر شاعري او مخصوصاً در توصيفاتش جايگاه بزرگي را در شعر عربي به خود اختصاص داده است، وي شاعر طبيعت بود، و آثار زيادي رادر وصف مظاهر مختلف طبيعت از خود برجاي گذاشته است. وصف ابن معتز وصفي روشن و زيباست و در اين راه قدرت و وسعت تخيل، اطلاعات عمومي گسترده، و چيره دستي در فن استعاره و انواع تشبيهات وي را مدد مي رساند، مهارت او از ميان همه صنايع اي كه به كار مي برد، بيشتر در فن استعاره و تشبيه است.

Ebn-e-moʹtaz is the poet , literate , narator , Arabic reviewer in the second Abbasisʹage . He was born in Samarra and grew up in substitution family . Being a prince possessed of all life wealth was a character which prevent him compose for earning or absorption of princes and kings . He leaved as a souvenier for us lovely poems nearly in all poetic domains. His poetic art especially in description located a great place in Arabic poems . He was nature poet and leaved much poems in description of different nature symbolizes . Ebn-e-moʹtazʹs description is abvious and beautiful and his powerful and extention of imagination , extend common data and proficiency of metaphor and kinds of assimilates helped him in this way . His skill among all figures of speech returns to metaphor and assimiliate .