وضعيت سيستم اطلاعات و ارتباطات فوريت ها و حوادث در نظام سلامت كشور

The Status of the Emergency Information and Communication System in Iranʹʹs Health Sector

مقدمه: اطلاعات به هنگام و ارتباطات صحيح نقش مهمي در آمادگي سازمان هاي بهداشتي درماني در حوادث و بلايا دارد. مطالعه ي حاضر به شناسايي وضعيت ارتباطات و جريان اطلاعات فوري تها و حوادث در نظام سلامت ايران پرداخته است. روش بررسي: مطالعه ي حاضر با رويكرد تركيبي كمي و كيفي در سال 1388 انجام گرفت. مديران سلامت كشور در سه سطح ملي، استاني و شهرستاني جامعه ي آماري مطالعه را تشكيل دادند. نمونه گيري در بخش كمي به صورت تصادفي ساده و در بخش كيفي به روش هدفمند بود. داده ها در بخش كمي از طريق توزيع پرسش نامه ي محقق ساخته، كه روايي و پايايي آن تاييد شده بود، در يك و SPSS نمونه ي 214 نفري و در بخش كيفي با انجام 65 مصاحبه ي نيمه ساختاري جمع آوري و به ترتيب با استفاده از نر مافزار آماري روش تحليل چارچوبي تحليل گرديد. بيشترين ميانگين امتياز 5 بود. يافته ها: ميانگين وضعيت اشتراك اطلاعات مربوط به حوادث، ثبت خطرات داخلي و خارجي، ايجاد پايگاه هاي داده اي مديريت 2 به دست آمد. عدم يكپارچگي اطلاعات، فقدان / 2 و 87 /61 ،2/66 ،3/ فوريت ها و راه اندازي سيستمي جهت ثبت وقايع به ترتيب 06 پايگاه هاي داده اي در سطح شهرستان، نداشتن استراتژي روشن اطلاعاتي و نبود سيستم رسمي ثبت اطلاعات حوادث در سطح محلي و استاني از مشكلات اصلي برقراري ارتباطات اثربخش و نظام هاي اطلاعات فوري تهاي كشور شناسايي شد. نتيجه گيري: ايجاد پايگاه داده اي اطلاعات مربوط به حوادث، تدوين استانداردها و پروتك لهاي مناسب، تدوين استراتژي اطلاعات، آموزش كاركنان و راه اندازي مركز اطلاعات حوادث و بلايا م يتواند به ارتقاي ارتباطات و نظا مهاي اطلاعات كنوني كشور كمك نمايد. واژه هاي كليدي: مديريت فوريت ها؛ اطلاعات؛ ارتباطات؛ نظام اطلاعات.

Introduction: Accurate and timely information and communication are vital to adequately prepare individual health organizations for emergency events. The current article investigated health-related communication and information systems for emergency management in Iran. Methods: The present study was conducted in 2009 with a mixed qualitative and quantitative approach. Simple random purposeful sampling was used to select 214 health service managers. The subjects were surveyed using a valid and reliable questionnaire. Moreover, 65 semi-structured interviews were also conducted with public health and therapeutic affairs managers who were responsible for emergency management. Data was analyzed using SPSS and framework analysis. The maximum mean score was 5. Results: The mean score of sharing incident information, registering internal and external hazards, creating emergency management databases, and introducing a formal system for logging and recording information were 3.06, 2.66, 2.61, and 2.87, respectively. A range of problems were identified including fragmentation of information, lack of local databases, lack of clear information strategy and lack of a formal system for logging disaster-related information at regional or local level. Conclusion: Creating disaster-related information databases, creating protocols and standards, setting an information strategy, training staff and hosting a center for information system in the Ministry of Health to centrally manage and share the data could improve the current information systems. Keywords: Emergency Management; Information; Communication; Information Systems.