بررسي ارتباط بين پلي مورفيسم پروموتر ژن MMP-9 و استعداد ابتلا به انفاركتوس ميوكارد

Evaluation of the relationship between polymorphism in the promoter of matrix metalloproteinase-9 and risk of myocardial infarction

ماتريكس متالوپروتييناز-9 (MMP-9) كه ژلاتيناز B نيز ناميده مي شود، يكي از انواع ماتريكس متالوپزوتييناز ها مي باشد كه به ميزان زيادي در نواحي زخم پذير پلاك هاي آترواسكلروزي1 بيان مي شود و به همين دليل به نظر مي رسد كه در فرايند هاي بازآرايي2 همراه شده با آتروژنز و پارگي پلاك ها نقش داشته باشد. يك جا به جايي نوكليوتيدي(C?T) در پروموتر ژن MMP-9 مي تواند منجر به افزايش بيان اين ژن شده و ريسك ابتلا به انفاركتوس ميوكارد را تحت تاثير قرار دهد. هدف از اين مطالعه بررسي اثر اين پلي مورفيسم بر خطر ابتلا به انفاركتوس ميوكارد مي باشد. به منظور انجام اين تحقيق، 125 بيمار مبتلا به انفاركتوس ميوكارد و 104 فرد سالم از لحاظ سن و جنس همسان سازي شدند. پلي مورفيسم C- 1562T در ناحيه پروموتري توسط تكنيك PCR- RFLP مشخص شد. آناليز داده ها نشان داد كه ارتباطي بين آلل T و ريسك ابتلا به انفاركتوس ميوكارد وجود دارد. به طوري كه اگر آللT غالب در نظر گرفته شود ( مقايسه بين TT+TC و CC) ژنوتيپ هاي TT+TC خطر ابتلا به انفاركتوس ميوكارد را افزايش مي دهند (OR=3.4, 95%CI: 1.83-6.32, P < 0.001). بنابراين آلل Tمي تواند به عنوان يك آلل غالب عمل كرده و خطر ابتلا به انفاركتوس ميوكارد را افزايش دهد .

Matrix metalloproteinase (MMP-9), also known as gelatinase B is one of the MMPs found to be highly expressed in the vulnerable regions of atherosclerotic plaques, and for this reason it has been suggested to be causally involved in the remodeling processes associated with atherogenesis and plaque rupture. A single nucleotide substitution (C?T) in the MMP-9 promoter results in high expression of this gene and so affects susceptibility of myocardial infarction (MI). The aim of this study was to investigate the influence of this polymorphism on the risk of MI. This study included 125 MI patients and 104 healthy age-matched controls. C-1562T polymorphism in the promoter region was determinate by polymerase chain reaction (PCR) followed by restriction fragment length polymorphism (RFLP) analysis. After data analyzing, an association was observed between the T allele and MI risk. In the dominant effect of the T allele (comparison between TT+TC vs. CC), TT+TC genotypes significantly increased the risk of MI (OR=3.4, 95%CI: 1.83-6.32, P < 0.001). It is concluded that T allele may act as a dominant allele and increase the MI risk.