گوه زمين‌ساختي شمال تهران، گوه ديناميكي يا زمين‌ريختي؟

North-Tehran Tectonic Wedge, Dynamic or Geomorphic Wedge?

در اين پژوهش، از داده هاي ناهمگن لغزش گسلي به عنوان داده هاي اصلي براي تحليل تنش ديرينه در گوه زمين‌ساختي شمال تهران، بين دو گسل مشا و شمال تهران استفاده شده است. با استفاده از اين داده ها و با كمك روش‌هاي تنش ديرينه، ابتدا به پهنه‌بندي منطقه مورد مطالعه پرداخته شد. بر اين اساس، منطقه به 15 پهنه پايدار تنشي تفكيك شده و ميانگين تنش ديرينه در هر يك از اين محدوده ها به‌دست آمد. سپس در هر پهنه با روش وارونه‌سازي چند‌مرحله‌اي، به تفكيك فازهاي تنشي پرداخته شد. در گام بعد، بر اساس ميدان تنش ميانگين به‌دست آمده از هر پهنه و چرخش داده هاي گسلي بر اساس انگاره اندرسن براي رژيم تنشي فشاري، نقشه خط‌هاي گذر محورهاي تنش براي ميدان تنش ميانگين حاكم بر منطقه در طول زمان زمين‌شناسي رسم شد. آرايش خط‌هاي گذر تنش بيشينه، نشانگر پيروي آنها از رژيم تنشي كلي حاكم بر پوسته ايران است و ديناميك گوه زمين‌ساختي شمال تهران را رد مي‌كند.

In this research, heterogeneous fault slip data are used as the main data for doing paleostress analysis in North-Tehran tectonic wedge, which is restricted between Mosha and North-Tehran faults. Using these data and paleostress methods, the studied area is divided into 15 smaller stable stress regions and the mean stress tensor related to each region is determined. Then, stress events are separated using Multiple Inverse Method. Based on mean stress tensors -obtained from stress regions- and rotation of fault data orientation -based on Anderson’s theory in compressional tectonic regimes-, the stress trajectory map is sketched for mean stress tensors acting in the regions during geological time. Configurations of trajectories show that they seem to obey the overall tectonic regime in Iran. This result refutes that the North-Tehran tectonic wedge could be a dynamic wedge.