تاثير هندسه دهانه آبگير بر مقدار و الگوي رسوب‌گذاري در آبگير جانبي

Effect of Intake Geometry on the Sediment Transport and Flow Pattern at lateral Intake

جداشدگي جريان در ديواره بالادست كانال آبگير يكي از مشكلاتي است كه همواره در آبگيرها وجود دارد. جداشدگي باعث ايجاد ناحيه اي با جريان چرخشي در داخل كانال آبگير مي‌شود و عرض جريان عبوري و راندمان آبگيري را كاهش و رسوب‌گذاري در دهانه آبگير را افزايش مي دهد. روش‌هاي بسياري تا كنون براي رفع اين مشكلات بررسي شده است كه يكي از اين روش‌ها تغيير شرايط هيدروليكي جريان با استفاده از تغيير در هندسه دهانه آبگير است. از آنجا كه هر گونه اصلاح هندسه دهانه آبگير كه يكنواختي سرعت بين دماغه بالادست و پايين دست آبگير را بيشتر كند، باعث كاهش ابعاد جداشدگي جريان، كاهش رسوب‌گذاري در دهانه آبگير و افزايش راندمان آبگيري خواهد شد، لذا در اين تحقيق، با استفاده از ابعاد و شكل جدا شدگي جريان در دهانه بالادست آبگير به بررسي تاثير هندسه دهانه آبگير، بر مقدار و الگوي رسوب‌گذاري در كانال آبگير پرداخته شد. نتايج آزمايش هاي انجام شده بر روي هندسه دهانه آبگير نشان داد كه ايجاد قوس بهينه در ديواره كانال آبگير منجر به كاهش مقدار رسوب ورودي در 3 نسبت دبي 2/0، 4/0 و 6/0 به ترتيب به ميزان، 58 درصد، 50 درصد و 33 درصد مي شود.

Flow separation from the upstream corner of the intakes is one of the major problems. This phenomenon produces a flow rotation zone in the intake, hence decreasing the flow passage and intake efficiency as a result of accumulation of sediment at the intake. During the past decades, several methods have been conducted to reduce the area of separation zone and increasing the intake efficiency. One of the methods used to increase intake efficiency is to change the hydraulic conditions by altering the intake geometry. Any method that creates a uniform velocity distribution at the intake, reduces the secondary flow, separation zone, sedimentation leading to increases in the intake efficiency. In this study, the effect of intake geometry on the sedimentation and flow pattern was investigated using the dimensions and shape of the flow separation zone. Results for three discharge ratios of 0.2, 0.4 and 0.6 showed that an optimized intake wall curvature reduced the entrance sediment by 58, 50 and 33 percents, respectively.