روابط تيموريان با خانات جغتايي

The Relationship Between Timurids and Joghtay Mongols

روابط تيموريان با مغولان جغتايي به علت برخورداري از برخي مولفه ها يكي از نادرترين نوع روابط در ميان دولت هاي اسلامي حاكم بر ايران است زيرا با سقوط خلافت عباسي اين اولين بار بود كه يك حكومت اسلامي تا اين حد مشروعيت خود را مبتني بر حقانيتي كرده بود كه از يك دولت كافر نشات مي گرفت.اين نوع رابطه موجب شد كه حكومت تيموري حتي در سال هاي اقتدار كه تدارك عمليات چين انجام مي شد نتواند يا نخواهد با حمله به سرزمين جغتاييان و براندازي خانات جغتايي پايه مستقلي براي حكومت خود فراهم كند.از طرفي ديگر پذيرش تيموريان در اردوگاه مغول همواره بنا به ضرورتهاي خاص ناشي از ضعف نظامي بوده است.لذا هر از چند گاهي كه فرصت پيش مي آمد مغولان تلاش مي كردند سرزمين از دست رفته خود توسط تيموريان را باز ستانند اين مساله موجب شد تيموريان به طرق مختلف خاصه از طريق ديپلماسي تلاش نمايند موقعيت خود را در برخورد با مغولان حفظ نمايند.هدف اين مقاله بررسي اهداف،استراتژي و چگونگي روابط تيموريان با مغولان جغتايي است.

The Timurid’s relationship with Mongols is one of the rarest kinds of relationship among the Islamic governments ruling Iran. Since toppling down of the Abbasid caliphs this was the first time that an Islamic government had based its legitimacy on its rightfulness which was originating from an atheist government. This sort of relationship made it unimaginable or impossible for the Timurid government, even when it was powerful, to attack Joghatay’s lands and to topple down Joghatay rulers. On the other hand, the Timurids were welcome to Mongol’s camps due to some necessities originating from military deficiencies. Hence, where there was a chance, Mongols attempted to regain the land lost to the Timurids. Consequently, the Timurids tried, using various diplomacies to preserve their situation when facing Mongols. This article is an endeavor to study the aims, purpose and the kind of relationship existing between the Timurids and the Joghatay Mongols.