پريشان، شاعري ناشناخته

PARISHAN,UNKNOWN POET

اين مقاله به معرفي عباس خان افشار متخلص به «پريشان» وآثار و شيوه شاعري وي ميپردازد كه تاكنون كوششي در زمينه سبكِ شاعري او صورت نپذيرفته است. عباس خان افشار (پريشان) از شاعران پارسيگوي استان زنجان است كه در دوره قاجار - عصرناصرالدين شاه- ميزيسته و مهمترين اثر وي«جهانشاه نامه» كه آخرين حماسه تاريخي زبان فارسي است، نمايانگر اوضاع اجتماعيِ بخشي از ايران ، در زمان زندگاني شاعر مي باشد. اين مقاله كوشيده است تا ضمن معرفي اجمالي احوال و آثار «پريشان» از جمله جهانشاه نامه، ديوان، فراقنامه و برخي ديگر از اشعار وي ، جامعه ادبي ايران را با سروده هايي كه نمونه ناشناخته اي از بقاياي شعر دوره بازگشت ادبي در عصر مشروطه است، آشنا سازد.

This paper introduces AbaskhanAfsharpen named as «Parishan» , his works and the way he deals with the poem, which no attempt has been conducted in the context of his poetic style. AbaskhanAfshar(Parishan) is the Persian poet of Zanjanprovince during Qajar–NaseredinShah –and the mostimportant of his «JahanshahNameh» is the latest historical epic of the Persian language, which isrepresentative of the social situation in Iran in Time of poetʹs life. This paper has attempted to introduce briefly the circumstances and works of «Parishan» including JahanshahNameh, poetical works, Faraghnamehand some of his poems to make familiar Iranian literary with poems which are unknown sample of poems remaining of literary renaissancein constitutionalera.