معنا و صدق: نظريه معناي ديويدسن

Meaning and Truth: Davidsonʹʹs Theory of Meaning

نظريه معناي ديويدسن تابع رويكرد كلي معناشناسي صوري است. در اين رويكرد، معناي جمله تابع معناي اجزاي جمله است. اين همان اصل تركيب است كه به نظر ديويدسن هر نظريه معنايي بايد جايي براي آن باز كند. يك عنصر اساسي در نظريه معناي ديويدسن استفاده از نظريه صدق تارسكي است، زيرا نظريه صدق تارسكي مي‌تواند جايي براي اصل تركيب باز كند، اما بدين منظور بايد شرايطي داشته باشد. نخست اينكه قابل اطلاق بر زبان‌هاي طبيعي باشد، دوم اينكه قابل آزمون تجربي باشد و سوم اينكه قدرت تفسير داشته باشد. ديويدسن در مقاله «معنا و صدق» (Davidson 1984: 17-36) اصل نظريه‌اش را مطرح مي‌كند و در مقالات ديگر و مهم تر از همه در «تفسير ريشه‌اي» (Ibid: 125-139) تلاش مي‌كند تا با كمك اصولي همچون اصل يكساني نوع بشر و كل‌گرايي نشان دهد كه نظريه صدق شرايط فوق را دارد. يكي از مهم‌ترين اشكالاتي كه به نظريه معناي ديويدسن وارد شده است ناسازگاري كل‌گرايي در معنا با اصل تركيب است كه دامت آن را مطرح مي‌كند.

Davidsonʹs theory of meaning is generally classified in formal semantics approach. According to this approach, meanings of sentences depend on the meanings of their parts. This is the principle of compositionality which Davidson believes that each theory of meaning must allow it. A fundamental point of Davidsonʹs theory of meaning is that it uses Tarskiʹs theory of truth, for tarskiʹs theory can allow for the principle of compositionality; but for this purpose, some conditions are necessary. First, it must be applicable to formal languages; second, it must be empirically verifiable; and third, it must be interpreter. Davidson in his "Meaning and Truth" proposes his basic theory and in his other essays, most importantly, in "Radical Interpretation" by invoking principles as charity and holism, tries to show that his theory meets these three conditions. One of the most important objections to the theory is raised by Dummett, on which, meaning holism is incompatible with compositionality.