پديدارشناسي تجربي راهي براي فهم تجربه‌هاي ديني

Empirical phenomenology, a way to understand religious experiences

فهم ما از واقعيت تابع روش دانستن ماست و با تغيير روش دانستن، شناخت ما نيز متحول مي شود. در شرايط رويا‌رويي با واقعيت هاي چندلايه و پيچيده معنوي، براي فهم واقعيت، ناگزير از اتخاذ روش هاي پديدارشناختي هستيم كه مدعاي اصلي آن‌ها، كشف معاني نهفته و پي بردن به كنه واقعيت است. در مورد فهم تجربه‌هاي ديني و عرفاني كه بسيار آميخته به تقدس‌اند و به تعبير عرفاي اسلام، «اقبال به خدا و اعراض از غير» هستند، تقليل پديده به واقعيت‌هاي اجتماعي يا روان‌شناختي، مانع فهميدن مي‌شود و اين امر بهره گيري از پديدارشناسي تجربي براي فهم تجربه هاي ديني را گريز ناپذير مي‌كند. در اين نوشتار با مرور دستاوردهاي پژوهش پديدارشناسي و معرفي اصول و عناصر اين نوع تحقيقات، با ارايه مثالي واقعي، پديدارشناسي تجربي به‌عنوان سرمشقي براي فهم تجربه‌هاي ديني و عرفاني معرفي مي‌شود.

Our understanding of the reality of our knowledge and understanding of changing the way we know to be changed. To understand reality in faced with the complex realities in spiritual terms; we are forced to adopt methods that their main claim to discover hidden meanings and realize it is a fact. Religious and mystical experience in understanding the phenomena are very spiritual and sacred mixed, reduced to social or psychological reality, they can understand and prevent the use of empirical phenomenology to understand religious experience makes it inevitable. This article has attempted to offer gains over the experimental phenomenology and methodological principles of the present one, demonstrate the conceptual complexity of religious experience on the other hand, inevitably use this method to show understanding of religious experience And with providing a real example of the spiritual experience of pilgrimage in Iran empirical phenomenology emerges as an example for understanding the religious and mystical experiences are introduced.