محيط زيست و بحران آن؛ رويكردي قرآني

Environment and Its Crisis; a Qur’anic Approach

امروزه بايددل‌نگران طبيعت و زيستگاه انسان بود؛ هرچند فناوري‌هاي فريبنده، زشتي خفقان‌آوري را كه فرهنگ تجدد جايگزين هماهنگي، زيبايي و آرامش طبيعت بكر كرده، زيبا جلوه نمايد؛ اين نوشتارتلاش مي‌كنداين موضوع را با نگرشي تطبيقي بين چشم‌انداز قرآني و ديدگاه برخي عالمان علوم جديد بررسي مي‌كند فناوري افسارگسيخته، فزوني جمعيت، فراواني فراورده‌‌هاي مصرفي، و نظام سرمايه‌داري مهد انسان را دچار اين بحران ساخته و چاره رهايي از آن در كنترل اين وضع است. از چشم‌انداز قرآني، اين معضل، معلول جهان‌بيني جديد و تغيير نگرش انسان نسبت به خود و طبيعت است؛ نگرشي كه ريشه در بنيان‌هاي علم جديد و تفكر تجددگرايانه دارد و به فاصله گرفتن انسان از نگاه قدسي و معنوي به طبيعت، و چنگ انداختن تجاوزگرانه و خودخواهانه به آن انجاميده است.

Today, man has to be concerned about the nature and manʹs environment, although deceptive technology tries to decorate the suffocating ugliness which the culture of modernization has brought to replace virgin natureʹs harmony, beauty, and quiescence. The present paper tries to study this issue by making a comparison between the Qur’anic perspective and the view adopted by some of the scholars of modern sciences. Unrestrained technology, population surplus, consuming goods surplus and capitalist system have brought to man this crisis, the solution of which requires controlling this situation. According to the Qur’anic perspective, this problem is an outcome of the new worldview and changes in manʹs attitude towards himself and towards nature; an attitude which is rooted in the foundations of modern science and modernistic thought, and which has led man to be separated from the heavenly and spiritual view on nature and the aggressive and selfish use of nature