نقد و بررسي زمينه‌هاي معرفتي و وجودي نظريه كاركردگرايي دوركيم

A Critique of the Cognitive and Existential Contexts of Durkheimʹʹs Theory of Functionalism

نظريه كاركردگرايي يكي از چند نظريه كلاسيك در جامعه‏شناسي است كه‏ چارچوب روش‏شناختي آن را اميل دوركيم پايه‏گذاري كرده و گستره آن از فرانسه به اروپا و آمريكا بسط يافته است. اين مقاله نه تحليلي ماهوي از نظريه كاركردگرايي دوركيم، بلكه تحليلي است از سنخ مباحث متاتيوريك كه به سبك روش‌شناسي بنيادين علم به بررسي مباني معرفت‌شناختي و وجودشناختي نظريه‌هاي علمي مي‌پردازد. با تحليل اين نظريه با روش‌شناسي بنيادين، مباني هستي‏شناختي، انسان‏شناختي و معرفت‏شناختي نظريه دوركيم و مسير توليد آن را آشكار ساخته و از اين طريق، زمينه نقد و بررسي آن را فراهم آورده است. مي‌توان گفت، نظريه كاركردگرايي دوركيم از نظر هستي‌شناختي، معرفت‌شناختي و انسان‌شناختي دچار تقليل‌گرايي شده است و اين تقليل‌گرايي آن را با نقدهاي اساسي مواجه مي‌سازد.

One of the classic theories in the field of sociology is functionalism. The methodological framework of this theory was established by Emil Durkheim and it developed in France and spread to Europe and America. This paper does not seek to analyze the nature of Durkheimʹs functionalism; rather, it is a kind of analysis meta-theoretical subjects which investigate the epistemological and ontological principles of scientific by adopting following fundamental methodology. The ontological, anthropological and epistemological principles of Durkheimʹs theory are made clear by analyzing it by fundamental methodology and this prepares the grounds for criticizing it. It can be said that in the view of ontology, epistemology and anthropology, Durkheimʹs theory of functionalism has fallen into reductionism which made this theory open to serious criticisms