هدف گرايي در برنامه ريزي مسكن با توجه به تحول در ساختار جمعيتي كشور

Target Orientation in Housing Planning with Regards to The Changes in The Demographic Structure of the Country

برنامه‌ريزي مجموعه‌اي از فعاليتهاست كه منجر به تصميم گيري درباره تخصيص منابع براي رسيدن به هدفي در آينده مي شود. تاكيد به داشتن «هدف» در برنامه‌ريزي، هسته مركزي و تعيين‌كننده اين مباحث است؛ زيرا برنامه‌ريزي به طور اساسي بدون «هدف» معناي بيروني ندارد و در برنامه‌ريزيهايي همچون برنامه مسكن، گروه هدف شامل همه آناني است كه تامين سرپناه‌ آنها موضوع برنامه است ، بويژه آنهايي كه به حمايت بيشتري نيازمندند و قادر به حضور بدون حمايت برنامه در بازار مسكن نيستند. به همين سبب نيز در ارزيابي موفقيت يك برنامه، مهمترين سنجه، ميزان پوشش دهي گروه هدف است. اما اين كار مشروط به ارايه تعريف درست از گروه هدف و دسته بندي آنها بر حسب ويژگيهايي است كه آنها را از هم متمايز مي سازد. «هدف‌گرايي» برنامه نيز در ميزان پوشش دهي همان گروه هدف آزموده مي‌شود. الزام برنامه هاي مسكن براي دستيابي به تعريف دقيق و روشن از گروه هدف به دليل نياز به تدارك اقدامات لازم و پيش بيني برنامه هاي اجرايي مناسب با شرايط، نيازها و الگوهاي تقاضاي خاص آنهاست؛ زيرا بازار مسكن به سبب شرايط خاص خود قادر به پوشش دادن تقاضاهايي كه الزامات حضور در آن را ارضا نكنند، نيست و نظام برنامه‌ريزي كشورمان درطول دوره هاي برنامه‌ريزي (1327-1383) در آن ناموفق ارزيابي مي شود. مقاله حاضر به موضوع تغيير در ساخت جمعيتي كشور طي دهه‌هاي گذشته پرداخته و ميزان هماهنگي و همراهي نظام برنامه ريزي مسكن با اين تحول ساختاري را در به دست دادن تعريفي دقيق از «گروه هدف» برنامه بررسي مي كند همچنين ميزان انطباق نظام برنامه ريزي را با تحولات ساختاري جمعيت و خانوار كشور دراين شش دهه مورد توجه قرار مي دهد . مطابق يافته‌هاي اين بخش از مطالعه، نظام برنامه‌ريزي نسبت به تحول وسيع و گسترده‌اي كه در ساختار جمعيتي به وقوع پيوسته بي‌اعتنا مانده و به تغيير عمده در ويژگيهاي گروهي كه نياز اصلي به مسكن را تشكيل مي‌دهند، عكس‌العملي متناسب تدارك نديده است. اين امر بويژه زماني اهميت بيشتري پيدا مي كند كه بدانيم جوانان به سبب شرايط خاص خود بسياري از شرايط اصلي ورود به بازار مسكن را ارضا نمي‌كنند و قادر به حضور در بازارهاي كنوني مسكن نيستند. اين پديده به رغم افزايش سهم ‌خود در جمعيت كشور رخ داده است، بنابراين بي‌توجهي برنامه در ارايه تعريفي ويژه از آنان به عنوان «گروه هدف» نتايج دامنه‌داري در پي خواهد داشت كه حاصل‌ بي‌اعتنايي به اصل مهم و تعيين‌كننده «هدف گرايي» در برنامه‌ريزي مسكن است.

In assessment of the success of a plan, the most important parameter is the extent of the coverage of the “target group”. But this is bound to the correct definition of the “target group” and their classification according to the particularities that distinguishes them from each other. The requirement of the Housing Planning to attain a specific and clear definition of the “Target Group” is due to the requirement to arrange the optimum program and implementation programs to respond their needs suitable to their demands, a point in which it seems to be assessed unsuccessful in the planning period (1327-1383) In this article, we consider the change in the demographic structure of the country’s population. This work investigates the extent of agreement of Housing Planning on this change, to give a precise definition of the Target Group. It also attends to the amount of accordance of the Housing Planning with the structural changes in the population and family structure in this six decades The results of our reseach shows, despite increasing number of youth in our population, they are not considered in our planning systemʹs definition about "Target group". Hence in our Housing Market, youthʹs demand for shelter gould not be included.