تعهدات و الزامات طرفين در قرارداد انتقال فناوري و تطبيق آن با حقوق ايران، كامن‌لا و برخي نظام‌هاي حقوقي ديگر

The Obligations of the Parties in the Contract for Transfer of Technology

به دليل ربط وثيق با هدف اصلي قرارداد انتقال فناوري، «تعهد به تحقق انتقال» يكي از مهم‌ترين تعهدات انتقال‌دهنده است. همچنين با بررسي قواعد عمومي قراردادها، تحليل عرف معمول در بازار تجارت فناوري و برخي مقررات حقوق داخلي و چند كشور ديگر، چند نتيجه مهم ديگر آشكار شده است. نخست اين‌كه اين تعهد محور تمام تعهدات انتقال‌دهنده در برابر انتقال‌گيرنده است. دوم اين‌كه تعهد مزبور از جمله شروط اصليِ ضمني و مفروض قرارداد است و به همين علت، تصريح به آن لزومي ندارد. سوم آن‌كه به منظور تحقق اين تعهد، تعهد مهم ديگري به نام وارانتي بر عهده انتقال‌دهنده قرار مي‌گيرد. همچنين درمورد تعهد به وارانتي، نشان داده شد كه تنها برخي از اجزاي تعهد به وارانتي از مصاديق شرط ضمني محسوب مي‌شود و برخي ديگر بايد به نحو صريح در قرارداد مورد توافق طرفين قرار گيرد. علاوه بر اين، مطالعه حاضر نشان مي‌دهد كه تعهد اصلي متقابل انتقال‌‌گيرنده، تعهد به پرداخت مابه‌‌ازاي تعهد به انتقال است. اين تعهد به سه روش انجام مي‌‌شـود. پرداخت مبلغي يكجا، پرداخت حـق‌الامتياز و تركيبي از اين دو. ضمناً چنانچه در روش پرداخت، حق‌الامتياز جاري پيش‌‌بيني شده باشد از اين نظر كه منافع انتقال‌‌دهنده را براي ساليان متمادي با درست كاركردن فناوري به نفع انتقال‌‌گيرنده گره مي‌زند، براي انتقال‌‌گيرنده مناسب‌ترين روش خواهد بود. علاوه بر تعهدات فوق، تعهداتي مانند رعايت محرمانگي، محدوديت‌هاي سرزميني، دفاع در برابر ادعاي مالكيت نسبت به فناوري موضوع انتقال ويا نقض حقوق ناشي از آن از سوي اشخاص ثالث، همگي از تعهدات مهم قرارداد مذكورند؛ هرچند نمي‌توان آن‌ها را مصداق تعهدات اصلي و محوري اين قرارداد توصيف كرد.

Transferor’s duty to make the receiver capable of using subject matter of the contract (i.e., technology) is an essential element of the purpose of the contract. For this reason, the duty to transfer shall be treated as an essential contractual duty of the transferor. With due consideration of the general principles of contract law, usage employed in the market of technology transaction and relevant laws of certain countries actively engaged in this market, a number of significant results come into view. First, this obligation constitutes the core of the transferor’s contractual obligations. Second, this duty shall be regarded as an implied term, which does not need to be agreed in express. Third, to perform this undertaking, the transferor shall also be impliedly obliged to warrant the sufficiency and adequacy of the technology. Analysing the warranty obligation shows that only some parts of this duty shall be treated as implied term, and the others need to be agreed by the parties in express. Furthermore, the present study shows that the receiver’s main concurrent obligation is to pay money in exchange for the duty to transfer. This obligation can be performed in three methods: lump sump payment, running royalty payment, and a combination these two. When the second method is used, it will serve the receiver because it will correlate the transferor’s interests into efficient performance of the technology. In addition, duty of confidentiality, territorial restriction, defence of the aggrieved party against any party’s rights and claims are further obligations imposed on the parties under this contract, though it would be difficult to treat them as the main contractual obligations.