بررسي عوامل همراه در بهبود افتادگي پا

A Survey of the Associated Factors in Foot Drop Improvement

مقدمه: افتادگي پا مشكلي شايع و ناراحت كننده است كه مي‌‌تواند منجر به افتادن و صدمه بدني شود. با توجه به نگراني بيمار و پزشك از پيش‌‌آگهي اين عارضه، بهبود نسبي در پاره‌‌اي از موارد و نبود مطالعه كامل در اين مورد در كشور ما، ايران با وجود انواع درمان‌هاي انجام شده، مطالعه و بررسي دقيق‌تر براي ارزيابي پيش آگهي در اين بيماران ضروري به نظرمي رسد. هدف: تعيين عوامل همراه در بهبود افتادگي پا با توجه به سن، جنس، نوع و علت ضايعه، زمان بروز تا ارجاع و نوع درمان مواد و روش‌ها: اين يك مطالعه توصيفي رو به جلو است كه درمركز اكترودياگنوزيس بيمارستان پورسيناي رشت در سال90-1389ا انجام شد. پس از ورود بيماران مبتلا به افتادگي پا به طرح، اطلاعات دموگرافي،علت و زمان شروع آسيب ثبت شد. بيماران تحت معاينه كامل عصبي قرار گرفتند و سپس يك نورولوژيست مجرب در زمينه الكترودياگنوز آنها را EMG-NCV نمود. بيماران بعد از تشخيص آسيب بطور معمول مداوا شدند. هيچ دخالتي در روند درمان بيماران و نوع درمان يادداشت شد. بيماران ماهيانه ويزيت شده، بهبود وتغييرات ايجاد شده در نوع درمان ثبت شد. در صورت انصراف، بيمار از مطالعه خارج شد.شش ماه بعد با توجه به سن، جنس، نوع و علت ضايعه، زمان بروز تا ارجاع و نوع درمان كليه بيماران از نظر بهبود بررسي آماري شد. نتايج: 105 بيمار(61مردو 44 زن) با ميانگين سن 3/17± 45 سال در اين مطالعه شركت كردند. 2/56 درصد بيماران بهبود داشتند. فراواني بهبود در ريشه عصبي 1/44%، عصب سياتيك 75 %، عصب پرونيال مشترك 75% وعصب پرونيال عمقي 9/88% بود كه از لحاظ آماري معني‌‌دار بود (005/0 > P). فراواني بهبود ضايعات اكسونال 5/53% و ضايعات دميلينزان 100% بود كه از لحاظ آماري معني دار بود (028/0 > P). فراواني بهبود افتادگي پا در تروما 6/75%، راديكولوپاتي 6/38% و در كمپرسيون موضعي 7/85% بود كه از لحاظ آماري معني دار بود (0001/0 > P). فراواني بهبود بر اساس درمان انجام شده از لحاظ آماري معني‌‌دار نبود. 95% افراد بهبود يافته ميانگين سني 35-43 سال داشتند و 95% افراد بهبود يافته در فاصله زماني 8/0 تا 2 ماه از زمان بروز ارجاع داده شده بودند كه هر دواز نظر آماري معني دار بود (0001/0 > p). بحث و نتيجه گيري: عوامل پيش بيني كننده فراواني بهبود، طول مدت بين بروزاختلال تا ارجاع وسن بيمار است.

Introduction: Foot drop is a common and distressing problem that can lead to falls and injury. Considering the respective Patients and physicians’ concerns regarding the prognosis of this condition, relative improvement in some cases and no complete study about this problem in our country despite various treatments attempted, a closer study to assess prognosis in these patients seems necessary. Objective: The aim of this study is to investigate the associated factors in foot drop improvement including age, gender, site, cause and type of injury, time between the incidence and referral, and type of treatment. Materials and Methods: The present study is a cross- sectional one carried out with the patients referred to electordiagnosis department of Pursina hospital of Rasht in 2010-11. After entering the patient into study, demographic information, cause and damage started time were recorded. All the patients after a complete neurological examination were assessed by a neurologist experienced in EMG-NCV. Afterwards, the vulnerable patients were treated routinely. No intervention was done in the process of treatment and recorded the type of treatment. Patients had monthly visits, with improvement and changes in treatment recorded. If a patient withdrew he was excluded. Six months later, based on the age, gender, site, cause and type of injury time between the incidence and referral and type of treatment, all the patients were compared in terms of recovery. Results: Totally, 105 patients (61 males and 44 females) with mean age of 45±17.3 years participated in this study. 56.2% of them were cured. The improvement in the root was (44.1%), sciatic nerve (75%), common peroneal nerve (75%), deep peroneal nerve (88.9%), which was statistically significant (P < 0.005). The recovery rate of axonal lesion (53.5%) and Demyelinating lesion (100%) which were statistically significant (P < 0.028). The recovery rate of foot drop in trauma was (75.6%), radiculopathy (38.6%) and local compression was (85.7%) which was also statistically significant (P < 0.0001). The recovery rate of foot drop according to type of treatment was not statistically significant in 95% of improved patients, the average age was 35-43 years (P < 0.0001) and time between the incidence and referral in 95% of improved patient, were within 0.8 to 2 months, which was statistically significant (P < 0.0001) Conclusion: Predictive factors of recovery were age of the patient and time between the incidence and referral.