نقش هيجانات خودآگاه و تعلل‌ورزي در پيش‌بيني عملكرد و اعتماد به نفس تحصيلي دانشجويان

Self-conscious emotions and procrastination as predictors of academic self-confidence in university students

هدف اين پژوهش بررسي نقش هيجانات خودآگاه و تعلل‌ورزي در پيش‌بيني عملكرد و اعتماد به نفس تحصيلي دانشجويان بود. نمونه آماري 365 دانشجوي كارشناسي بود كه به صورت تصادفي ساده از دانشگاه محقق اردبيلي انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه هيجانات خودآگاه، مقياس تعلل‌ورزي و شاخص ارزيابي شخصي جمع آوري شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد شرم، گناه، برون‌سازي و غرور با عملكرد تحصيلي دانشجويان همبستگي معنا‌داري دارند. همچنين تعلل‌ورزي با اعتماد به نفس تحصيلي رابطه منفي معناداري داشت، اما بين بي‌تفاوتي و تعلل‌ورزي با عملكرد تحصيلي دانشجويان رابطه معناداري به‌دست نيامد. تحليل رگرسيون چند متغيري نشان داد كه هيجانات خودآگاه و تعلل‌ورزي حدود 9 درصد از عملكرد تحصيلي دانشجويان را تبيين مي‌كنند، در صورتي كه هيجانات خودآگاه و تعلل‌ورزي فقط 8 درصد از اعتماد به‌نفس تحصيلي دانشجويان را تبيين كردند. از يافته‌ها مي‌توان براي راهنمايي دانشجويان در زمينه آموزش و خدمات مشاوره‌اي استفاده كرد.

TO explore the relationship between self-conscious emotions, procrastination, and academic self-confidence and achievement, a sample of 365 undergraduates was randomly selected from among all students of one university. Analysis of the data collected using a questionnaire, showed that academic achievement has a significant correlation with shame, guilt, and selfishness. A negative correlation was seen between procrastination and academic self-confidence. Close to 9% of the variance in academic achievement is explained by self-conscious emotions, whereas the procrastination factor, along self-conscious emotions account for only 8% of academic self-confidence. The results can be used in counseling students.