ارزشيابي ميزان كيفيّت برنامه‌هاي مراكز پيش‌دبستاني شهر تهران

The quality of Pre-Schools in Tehran

هدف از اين پژوهش، ارزشيابي ميزان كيفيّت برنامه‌هاي مراكز پيش‌دبستاني شهر تهران بود. در اين پژوهش از روش آميخته استفاده شد و با به‌كارگيري روش نمونه‌‌گيري تصادفي طبقه‌اي، 40 مركز پيش‌دبستاني شهر تهران انتخاب شدند. داده‌هاي پژوهش به روش‌هاي مصاحبه و مشاهده از محيط و فضاي مراكز و كلاس‌هاي پيش‌دبستاني جمع‌آوري شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد تعامل مربيان با كودكان در مراكز پيش‌دبستاني كيفيّت لازم را ندارند. تنها در بخشي از مراكز پيش دبستاني، نسبت مربي به كودك تناسب لازم را دارد و نيز نسبت تعداد كودكان به كلاس در نيمي از مراكز پيش‌دبستاني از تناسب لازم بهره‌مند بود. مربيان مراكز پيش‌دبستاني در حد متوسط از مهارت‌هاي مورد نياز حرفه مربيگري بهره‌مند بودند و بيش از نيمي از مربيان مراكز، آموزش‌هاي لازم در حوزه تخصصي گذرانده‌اند. همچنين روش‌هاي ياددهي ـ يادگيري مربيان در مراكز پيش‌دبستاني در حد متوسط كيفيّت لازم را دارند. ميان كودكان، مربيان و والدين در حد متوسط تعامل مناسب وجود داشت و كادر آموزشي مراكز به طور متوسط از ويژگي‌هاي مطلوب و كيفيّت كاري بهره‌مند هستند. محيط فيزيكي مراكز پيش‌دبستاني از نظر سلامت و ايمني كيفيّت لازم را دارد.

To evaluate the conditions governing the Pre-Schools in Tehran, a sample of 40 such educational centers was randomly selected from among all Pre-Schools in different districts of Tehran. The teachers and administrators, along with parents, were interviewed and the centersʹ physical conditions observed using two specially constructed instruments. The analysis of the collected data show that the quality of teachers-children interaction is not of the desired quality, just as the ratio of children to teacher was inadequate in many of the observed centers. The teachers were not highly skilled in teaching pre-school children and only half of them had passed courses in this area. The methods they used were of medium quality, just as was the interactions between children, teachers, and parents. The physical conditions were sound in terms of studentsʹ health and security.