آيا افزايش قيمت انرژي تهديد جدي براي صادرات صنعتي در ايران محسوب مي‌شود؟

Is Energy Price Increase a Serious Threat to Manufactured Exports of Iran?

در چارچوب نظريات تجارت بين‌الملل، اختلاف در بهره‌مندي از عوامل توليد يكي از اصلي‌ترين علل شكل‌گيري تجارت است. در واقع، كشورها به توليد و صادرات كالاهايي مي‌پردازند كه عوامل توليد مورد نياز براي آنها را به وفور در اختيار داشته ‌باشند. انرژي نيز به عنوان يكي از اساسي‌ترين نهاده‌هاي توليد از اين قاعده مستثني نمي‌باشد. انتظار مي‌رود به دليل برخورداري نسبتاً فراوان ايران از منابع انرژي بسياري از كالاهاي صادراتي ايران انرژي‌بر باشند. هدف از مقاله حاضر بررسي ارتباط كوتاه‌مدت و بلندمدت ميان مصرف انرژي در بخش صنعت و ميزان صادرات صنعتي براي دوره (1386-1349) با استفاده از روش هم‌انباشتگي يوهانسن و جوسليوس مي‌باشد. نتايج حاصل از تحقيق نشان مي‌دهد كه در بلندمدت در كنار ساير عوامل يك ارتباط قوي ميان مصرف انرژي در بخش صنعت و عرضه صادرات صنعتي وجود دارد، اما در كوتاه‌مدت اين متغير تاثير معناداري بر عرضه صادرات صنعتي ندارد.

According to international trade theories, the main cause of trade is the difference in accessibility and enjoyment of production factors. In fact, countries produce and export the products which they have easy access to abundant production factors. Energy, as a main factor of production, is no exception. Therefore, since Iran enjoys abundant energy resources, it is expected that the majority of its exporting products be energy intensive. Employing the Johansen and Juselius co-integration method, this paper investigates the long run and short run relationship between consumption of energy in industrial sector and the level of industrial export in Iran during 1970- 2007. The research results reveal that, in the long run, there exists, among other things, a strong connection between energy consumption in industrial sector and industrial exports. While in the short run, this variable doesnʹt play a significant role in industrial export supply.