كليدواژه :
Organization of Islamic Cooperation , popular uprising , United Nations Security Council , اتحاديه افريقا , سازمان كنفرانس اسلامي , حقوق بين‌الملل بشردوستانه , responsibility to protect , African Union , شوراي امنيت سازمان ملل , ليبي , سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) , اتحاديه عرب , مسيوليت حمايت , Arab League , humanitarian international law , Libya , North AtlanticTreaty Organization (NATO) , خيزش مردمي
چكيده فارسي :
تحولات شمال افريقا و خاورميانه و خيزش مردمي در ماه‌هاي اخير در اين منطقه و به دنبال آن نحوه برخورد و اقدام جامعه بين‌المللي در حمايت يا عدم حمايت از غير نظاميان در برابر سركوب و رفتارهاي غيرمسيولانه حكام و رهبران كشورهايي كه با خيرش‌هاي مردمي مواجهه هستند، موجب طرح مجدد بحث مداخلات بشردوستانه در قالب دكترين"مسيوليت حمايت" و همچنين مباني حقوقي آن گرديده است. به‌علاوه اين بحث مطرح است كه با توجه به مشابهت آنچه كه در ليبي و كشورهاي ديگر منطقه چون بحرين، يمن و سوريه روي مي‌‌دهد، چرا حمايت از غيرنظاميان تنها در ليبي در دستور كار جامعه بين‌المللي قرار دارد و رويكردي واحد و هماهنگ در رابطه با ديگر كشورها مشاهده نمي‌شود؟ به باور بسياري، مبناي حقوقي اقدامات جامعه بين‌المللي در ليبي، دكترين «مسيوليت حمايت» است كه در سال‌هاي اخير به منظور جلوگيري از تكرار مناقشات مرگبار و نقض حقوق بنيادين مردم و غير نظاميان در بوسني، كنگو، كوزوو، رواندا، سودان و اوگاندا، به عنوان يك هنجار، مورد شناسايي و قبول حداقل بخش‌هايي از جامعه بين‌المللي قرار گرفته است. هدف اين نوشتار بررسي اجمالي تحولات دكترين "مسيوليت حمايت" در پرتو جريانات منطقه‌اي و بين‌المللي اخير و تبديل تدريجي آن به يك هنجار بين‌المللي مي‌باشد.
