نقش حكومت در تربيت؛ بررسي مقايسه‌اي ديدگاه افلاطون و امام خميني(ر‌ه‌)

The Role of Government in Education; a Comparative Analysis of Plato and Imam Khomeiniʹʹs Views

اين مقاله در پي آن است تا نشان دهد افلاطون و امام خميني، دو متفّكر و فيلسوف عرصه سياست و تربيت، علي رغم اختلاف برخي از متفكران، مشتركاً براي حكومت نقش فعّالي در تربيت قايل‌اند و بر خلاف گروهي ديگر از انديشمندان؛ سمت‌وسويي ماورايي به اهداف تربيتي حكومت مي‌دهند؛ اما در روش و محدوده اين كارويژه و هدف حكومتي، اختلاف‌نظر دارند. ريشه اين اختلاف در سه عرصه است: از لحاظ روشي، مدل افلاطوين تربيت، خطي و مدل امام خميني. تكاملي است؛ از لحاظ محتوايي، افلاطون به احكام عقلي بسنده مي‌كند، اما امام(ع) به حس، عقل، قلب و وحي استناد مي‌كند. در صحنه عمل نيز افلاطون حاكم دانا را متصدي اصلي تربيت مي‌داند؛ در حالي كه امام (ع) عوامل فردي، مدني و حكومتي را در ذيل اراده الاهي موثر مي‌داند.

The present paper tries to show that Plato and Imam Khomeini, as two thinkers and philosophers of politics and education, though they have some different viewpoints, both believe in the active role of government in education, and they, unlike other thinkers, grant educational goals of government a metaphysical orientation. However, they have different opinion about the method and limits of this special task and governmental goal. This difference exist in three domains: regarding the method, Platoʹs model of education is linear but Imam Khomeiniʹs model is evolutionary. Concerning the content, Plato prefers the intellectual (rational) judgments, but Imam Khomeini bases his view on sense, reason, heart, and revelation. In practice, according to Plato, a wise ruler is the proper one who is responsible for education, while Imam Khomeini believes that when individual, civil, and governmental factors come within Godʹs desire, they are influential