مطالعه تطبيقي آثار تقلب و تقصير سنگين متصدي حمل و نقل

Gross Negligence and Default by Carriers

به منظور تسهيل امور مربوط به حمل و نقل مال‌التجاره‌ها قواعد مختلفي براي حمل و نقل هوايي، جاده‌اي، دريايي و ريلي پيش‌بيني شده است. در همه اين قواعد محدوديتهايي براي مسيوليت متصدي حمل در فرض نقص كلي و جزيي محموله پيش‌بيني شده است. اما اين قواعد محدود‌كننده در فرض تقلب و خطاي عمدي متصدي حمل به اجرا گذاشته نمي‌شود. در بيشتر اين مجموعه قواعد، خطاي سنگين هم در حكم خطاي عمدي دانسته شده است. در تشخيص مفهوم و مصداق خطاي سنگين با توجه به‌نظريات علماي حقوق و رويّه قضايي دادگاههاي ملي عضو كنوانسيونها به‌نظر مي‌رسد معيار براي تشخيص خطاي سنگين، عرف خاص و حرفه‌اي متصديان حمل و نقل باشد.

In order to facilitate the affairs relating to the carriage of goods, various rules have been provided for concerning air, road, sea, and rail carriage. In all these rules, limitations have been imposed on carriers in the event of partial or total loss of the goods. These limiting rules, however, do not apply in case of gross negligence and default on the part of the carrier. In most of these rules, gross negligence is treated as willful one. With regard to the doctrines of legal scholars and the judgments of the national courts of the member states of the conventions, it seems that the criterion for determining the concept and instances of gross negligence consists in the special and professional usage of the carriers.