تفتازاني و بحث امامت در شرح مقاصد

Taftāzāni and the Issue of Imāmate in Sharh-e Maqāsid

نوشتار پيش‌رو، نگاهي كوتاه و گذرا به واكاوي شبهه‌هاي تفتازاني در كتاب شرح مقاصد درباره وجود نصوص جلي بر امامت بلافصل اميرالمومنين(ع) و نشان‌دادن ناتواني شبهه‌هاي او در انكار اين نصوص است. مهم‌ترين اين شبهه‌ها، عدم شهرت و تواتر اين نصوص از سويي و عمل‌نكردن اصحاب به آنها از سوي ديگر است. چون يكي از پيش‌فرض‌هاي شبهه اخير، اعتقاد به عدالت صحابه است، اين مسيله نيز به صورت كوتاه بررسي شده است. البته در بيان منابع احاديث، بيشترين توجه به منابع اهل‌سنت بوده است.

The present writing is a short review of the doubts cast by Taft?z?ni in his Sharh-e Maq?sid concerning the existence of clear texts (nos?s) about the immediate imamate of Imam Ali (peace be upon him). It shows that his doubts are not effective in rejecting these clear texts. The most important doubts he has raised include the unpopularity of the texts in question on the one hand and the indifference the companions of the Holy Prophet (peace be upon him and his progeny) showed towards them on the other. Since the last doubt presupposes a belief in the justice of the companions of the Holy Prophet (peace be upon him and his progeny), the article has briefly dealt with this issue. While referring to traditions sources, much attention has been paid to Sunnite tradition sources.