اندازه‌‌گيري عدم كارايي در استفاده از نيروي كار ماهر و شناسايي عوامل موثر بر آن، مطالعه موردي: كارگاه‌هاي صنعتي ايران

Measuring the Inefficiency of Skilled Labor Use and Determining the Influential Elements on It: A Case Study of Iranian Large Manufacturing Industries

در اين مطالعه با استفاده از روش تحليل پوششي داده‌ها اقدام به اندازه‌گيري و مقايسه كارايي استفاده از نيروي كار ماهر در استان‌هاي كشور در كارگاه‌هاي صنعتي در سال 1385 شده است. پس از آن با استفاده از تكنيك اقتصادسنجي داده‌هاي مقطعي، عوامل موثر بر كارايي در استفاده از نيروي كار ماهر با استفاده از روش توبيت، شناسايي شده‌اند. نتايج حاصل از اندازه‌گيري كارايي در استفاده از نيروي كار ماهر نشان مي‌دهد كه بطور ميانگين بين 27 تا 38 در صد عدم كارايي در استفاده از نيروي كار ماهر در كشور وجود دارد. گفتني است، استان‌هاي بوشهر، تهران و قزوين در تمامي روش‌ها كارايي كامل را كسب كرده‌اند. نتايج حاصل از برآورد الگوي رگرسيوني نشان مي‌دهد كه مالكيت خصوصي، اندازه بنگاه، دستمزد واقعي و بهره‌وري سرمايه، اثر مثبت و نرخ بيكاري فارغ التحصيلان دانشگاهي اثر منفي بر كارايي در استفاده از نيروي كار ماهر دارند.

In this study, by means of data envelopment analysis, skilled labor use efficiency is measured and compared in the manufacturing industries of the provinces of the country in 1385. After that, by the technique of cross-section econometric data and using Tobit method , influential factors on skilled labor use efficiency are recognized. The results of measuring skilled labor use efficiency show that averagely there is a 27-38 % inefficiency in using skilled labors in the country. The provinces of Booshehr, Tehran and Qazvin have gained complete efficiency in all the methods. The results of a regression model suggest that some elements like private ownership, firm size, real wage, and capital productivity have a positive and the rate of unemployment of higher education employees has a negative effect on skilled labor use efficiency. Additionally, private ownership is the most influential factor as compared to other influential factors in this study.