حريم خصوصي؛ حق يا حكم

Privacy, Right or Award

مخالفان حمايت از حريم خصوصي به تحصيل، پردازش و حتي تجاري‌سازي داده‌هاي فردي تمايل زيادي نشان مي‌دهند. همچنين، اين عمل حتي اگر با جلب رضايت همراه باشد، شخصيت و امنيت فردي و اجتماعي اشخاص را با مخاطره‌هاي جدي مواجه مي‌سازد؛ از اين رو، يكي از پرسش‌هاي بنيادين در حوزه حريم خصوصي، ميزان اختيارات و دامنه تاثير اراده اشخاص نسبت به تصرف در حريم خصوصي و امكان نقل، انتقال و اسقاط آن در روابط انسان‌ها با يكديگر است. پاسخ به اين پرسش در گرو «حق» يا «حكم‌بودن» حريم خصوصي است. اگر حريم خصوصي «حكم» باشد، امكان دخالت اراده انشايي اشخاص در نقل يا اسقاط وجود ندارد، هرچند سقوط حريم خصوصي با اِعمال اراده تكويني، ممكن به نظر مي‌رسد. جنبه‌هايي از حريم خصوصي كه با كرامت انساني، شخصيت و حيثيت معنوي شخص موضوع حريم خصوصي در ارتباط باشد «حكم» محسوب مي‌شود؛ ولي جنبه‌هاي غيرمرتبط با مقوله‌هاي يادشده را «حق» مي‌گويند كه قابليت مال‌انگاري دارد و در دامنه نقل، انتقال يا اسقاط قرار مي‌گيرد.

Opponents of protection of privacy are so interested in acquiring, processing, and even commercializing individual data. This act, even if it is accompanied upon permission of the individual, will endanger personality and individual and social security of the person and his privacy. Thus, one of the main questions in the field of privacy concerns the extent of personsʹ rights and the extent their wills may influence privacy and possibility of assigning or relinquishing it in relations between individuals. The reply depends on whether privacy is a "right" or an "award". If it is an award, then a person cannot compositionally intervene in assigning or relinquishing it; though it seems possible by applying creative will. The aspects of the privacy related to human dignity, personality and spiritual prestige of the person being subject to privacy, are assumed as "awards" but aspects not related to the above which if disclosed will not harm personsʹ spiritual prestige are "rights" and may be considered as property and assigned or relinquished if necessary.