نظام آبياري اورارتو

The Urartian System of Irrigation

نظام آبياري اورارتو چكيده: با شكل گيري دولت اورارتو در نيمه نخست هزاره ي اول ق.م كه در شمال غرب ايران و شرق آناتولي و قسمتي از منطقه قفقاز امروزي حاكم بوده اند، تغييرات بسيار چشم گيري در نحوه ي مديريت منابع آب پديد آمد و سازه هاي متعدد آبياري با اصول علمي و فني بسيار پيشرفته جهت تامين آب مصارف آشاميدني و كشاورزي احداث شد كه دليل عمده اين همه پيشرفت را مي بايست در ويژگي هاي جغرافياي طبيعي و عوامل انساني دانست كه حاكمان دولت اورارتو را به سمت احداث تاسيسات آبرساني از قبيل سد، درياچه مصنوعي، آب انبار و كانال سوق داده و به مرور زمان شيوه احداث آنها روند تكاملي را طي كرده تا جايي كه يافته هاي باستان شناسي در ارتباط با سازه هاي آبي اورارتويي سبب شده كه از آن دولت به عنوان «بزرگترين تمدن هيدروليكي دنياي باستان» ياد شود.

With the formation of the urartian state in the first millennium (B.C.) which had dominated in todayʹs northwest of Iran, eastern Anatolia , and part of Caucasus area considerable changes in the way of water resource management were merged and most irrigation construction were made with more advanced scientific and technical principles of water supply in drinkable water and agricultural use. The main reason of these developments is physical geography characteristics and human factors which encouraged the urartian kings to build irrigation construction such as : dams, reservoirs, cisterns, and canals. And also during the time their manner of construction was so complemented that the archaeological findings dealt with the water urartian constructions caused that the urartian state being named the ʹGreatest Hydraulic Civilizationʹ in the ancient world