تحليل گفتمان روشن‌فكران ايراني درباره علوم جديد (از تاسيس دارالفنون تا تاسيس دانشگاه تهران)

Iranian Intellectualsʹʹ Discourse Analysis about New Sciences (From Daro-Al- Fonoun foundation to Tehran University Foundation)

هدف از انجام تحقيق حاضر بررسي ريشه مشكلات نهاد علم در ايران امروز با رجوع به‎ مقطع تاريخي ورود علم به ايران و تلاش جهت فهم نگرش روشن‌فكران اين دوره درباره ‎پديده جديدالورود علم با روش تحليل گفتمان و استفاده از نظريه پسااستعماري است. نتايج به‎دست‌آمده از اين تحقيق نشان مي‌‏دهد شيوه مواجهه اوليه با اين پديده و ايديولوژي، روشن‌فكران را به‏ سمتي سوق داد كه درباره مباني علوم جديد و نسبتي كه اين علوم مي‏تواند با علوم سنتي برقرار كند سكوت كردند. همچنين توجه به ‎برخي علوم و به ‌حاشيه رانده‏ شدن برخي ديگر، سويه‏اي ايديولوژيك داشته و در مورد علوم انساني بايد گفت كه اساساً انسان موضوع شناخت قرار نگرفته و نحوه نگرش در اين دوره به اهداف و وظايف علوم انساني، سبب شكل نگرفتن اين علوم در اين مقطع شد.

The main purpose of this research is to study the root of problems of science institution in today Iran, by referring to the historical period of entering new Western Sciences to this country, and an attempt for understanding the intellectualsʹ ideology of this time toward the new coming sciences phenomenon by use of Discourse Analysis methodology and according to Post-colonial theoretical framework. The findings show that the primitive way Intellectuals encountered the phenomenon, and the formed ideology have directed them to a way not to ask about the principles of new sciences and the relation these sciences can create with traditionals. Also, paying attention to some sciences and ignoring some others, had an ideological bias. About Humanities it should be said that the study of human beings wasn’t considered as the subject basically, and since the goals and roles of Humanities were misunderstood, the Humanities could not have been created in this era.