بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي- رفتاري، با جهت‏گيري مذهبي بر رضايت زناشويي بانوان

The Investigation of effectiveness of cognitive behavior group therapy with religious oriented on the woman of marital satisfaction

پژوهش حاضر به منظور بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي- رفتاري، بر رضايت زناشويي بانوان انجام پذيرفت. نمونه پژوهش شامل 22 نفر از بانوان مراجعه كننده به كلينيك‏هاي شهر تهران بود كه به شيوه در دسترس، انتخاب و بطور تصادفي در گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش 8 جلسه درمان شناختي- رفتاري با جهت‏گيري مذهبي دريافت كرد و گروه كنترل هيچ مداخله‏اي دريافت نكرد. ابزارهاي به كار رفته در اين پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ و پرسشنامه نگرش مذهبي، كه هر دو از روايي و پايايي بالايي برخوردار بودند. نتايج حاصل از تحليل كوواريانس نشان داد گروهي كه تحت درمان شناختي- رفتاري با جهت‏گيري مذهبي قرار گرفتند در مقايسه با گروه كنترل به طور معناداري (0001/0 > P) نمرات بالاتري را در پس آزمون در نمرات رضايت زناشويي گزارش كردند. نتيجه پژوهش حاضر علاوه بر اين‏كه مويد تحقيقات قبلي مبني بر اثرگذاري درمان شناختي- رفتاري و راهبردهاي مذهبي در درمان مي‏باشد، راهكار جديدي را براي درمان مناسب اختلافات زناشويي ارايه مي‏دهد.

The present study was an attempt to investigate the impacts of behavioral-cognitive therapy group with religious oriented on the woman of marital satisfaction. The participants were 22 wives attending to clinics in Tehran. They were selected trough convenient sampling and divided into control and experimental groups randomly. The experimental group received an 8- session- treatment but control group received no treatment. Therfore 22 woment who refered to psychologyical clinics in Tehran were selected by onhand sampling and randomly divided in to one experimental and one control group. the experimental group received 8 sessions of CBT techniques with religious oriented. The control group receve no intervention. The questionares were consisted of the enrich marital satisfaction inventory, and the attitud religous inventory. The result of analysis of covariance showed that experimental group was significantly more effective than control group in increasing the marital satisfaction (p < 0/0001(. The results of the present study verify the results of the previous related studies .Moreover, new guidelines for appropriate treatment of difference between the couples are also provided.