اندازه‌گيري ميزان و نحوه كاهش تصدي‌گري خدمات بيمارستاني در بيمارستان‌هاي تابعه دانشگاه علوم پزشكي تهران

Exploring the Extent and Nature of Outsourcing in Public Hospitals Affiliated with Tehran University of Medical Sciences, Iran

مقدمه: با وجود گذشت حدود يك دهه از شروع اجراي سياست برو نسپاري در بخش سلامت، معياري براي انداز هگيري ميزان برون سپاري و پايش نحوه ي اجراي آن معرفي نشده است. مطالعاتي كه قصد داشته اند حجم (ميزان) واگذاري ها را نشان دهند، به تعداد قراردادهاي واگذاري اشاره نموده اند كه اين تصوير كاملي از ميزان كاهش تصدي گري در اختيار ما قرار نمي دهد. مطالعه ي حاضر با معرفي چند شاخص ساده تا حدي اين كمبود را جبران نمود و نشان داد در عمل قراردادهاي برون سپاري خدمات چگونه منعقد شده اند. پس از آن با معرفي دو شاخص ديگر، ميزان (كاهش) تصدي گري خدمات بيمارستاني اندازه گيري شد. روش بررسي: مطالعه ي حاضر يك مطالعه ي مقطعي و كاربردي بود كه با استفاده از داده هاي سال 1386 اجرا شد. در ابتدا با مرور شواهد موجود و كمك گرفتن از پنج نفر از صاح بنظران، فرم جمع آوري داده ها طراحي گرديد و سپس داده هاي مورد نياز از طريق مراجعه به واحدهاي مختلف ستاد دانشگاه و بيمارستان ها جمع آوري شد. جامعه ي پژوهش 16 بيمارستان تابعه ي دانشگاه علوم پزشكي تهران بود كه دو بيمارستان به دليل در دسترس نبودن داده هاي مورد نياز و عدم دقت كافي آمار موجود كنار گذاشته شدند. از دو معيار اصلي براي اندازه گيري تصدي گري و چهار معيار ديگر براي اندازه گيري نحوه واگذاري ها استفاده شد. يافته ها: به طور ميانگين حدود 12 درصد تصدي كلي در بيمارستان هاي تحت پژوهش در اختيار بخش خصوصي و مابقي ( 88 درصد) در اختيار بخش دولتي بوده است. همچنين به طور ميانگين حدود 25 درصد تصدي پرسنلي بر عهده بخش خصوصي و مابقي 75 درصد) در اختيار بخش دولتي بوده است. در اين مدت 124 قرارداد منعقد شد كه در 93 درصد موارد طرف قرارداد بخش ) خصوصي بوده است. 68 درصد واگذاري ها در فضاي رقابتي انجام شد و 10 درصد قراردادهاي منعقد شده، نياز به متمم پيدا كردند. نتيجه گيري: حجم كمي از تصدي هاي بيمارستاني واگذار شد، اما فرايند اجرايي واگذاري ها به نسبت قابل قبول بود. واژه هاي كليدي: تصدي گري؛ برون سپاري؛ بخش خصوصي؛ بيمارستان هاي دانشگاهي.

Introduction: Measuring the extent and nature of outsourcing in public hospitals affiliated with Tehran University of Medical Sciences (TUMS), Tehran, Iran was the aim of this study. Methods: In this cross-sectional applied study, we reviewed the relevant literature and interviewed with 5 experts to introduce various indices of measuring the extent and nature of outsourcing. We recommended 6 simple indices. The data was collected from 14 hospitals affiliated with TUMS in 2007. Results: The extent of outsourcing in TUMS hospitals was 12% in average. Moreover, the private sector was in charge of 25% of employments. There were 124 contractual agreements between TUMS hospitals and other parties in 2007. A private institute was the other side of 90% of contracts. The other sides of 68% of contracts were recognized in a competitive space. However, 10% of the contracts had been revised during implementation. Conclusion: Although the extent of outsourcing was not considerable, the implementation process of outsourcing was acceptable. Keywords: Policy; Outsourcing; Contracting; Private Sector; Hospitals, University.