مقايسه تعامل اجتماعي نوجوانان كم‌شنواي شاغل به تحصيل در مدارس تلفيقي و استثنايي

Social interaction in hearing-impaired adolescents at mutual schools and at segregated schools

زمينه و هدف: افراد مبتلا به آسيب شنوايي نسبت به افراد شنوا، محدوديت‌هاي ارتباطي و اجتماعي بيشتري را تجربه مي‌كنند. تحقيق حاضر با هدف تعيين ارتباط نوع مدرسه با وضعيت تعامل اجتماعي نوجوانان كم‌شنواي شاغل به تحصيل در مدارس تلفيقي و استثنايي انجام شد. روش تحقيق: در اين پژوهش مقطعي، از طريق نمونه‌گيري طبقه‌بندي شده، 79 نفر از دانش‌آموزان كم‌شنواي 12 تا 18 سال مقاطع راهنمايي و متوسطه مدارس تلفيقي (39 نفر) و استثنايي (40 نفر) شهر تهران انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. نيمي از دانش‌آموزان انتخابي در هر نوع مدرسه، از ميان افراد مبتلا به كاهش شنوايي خفيف و متوسط و نيمي ديگر از ميان افراد مبتلا به كاهش شنوايي شديد و عميق انتخاب شدند. مشكلات اين نوجوانان در زمينه برقراري تعاملات اجتماعي، با استفاده از پرسشنامه 19 سوالي پژوهشگرساخته (كه برگرفته از سوالات حيطه اجتماعي و عاطفي «پرسشنامه كيفيت زندگي مرتبط با شنوايي» بود)، مورد سوال قرار گرفت. براي مقايسه نمرات تعامل اجتماعي دانش‌آموزان مدارس تلفيقي و استثنايي، به طور كلّي و به تفكيك شدّت كم‌شنوايي با توجه به نتيجه آزمون هنجار بودن پراكندگي داده‌ها بر حسب مورد از آزمون تي و من ويتني استفاده شد. يافته‌ها: نمرات كلّ تعاملات اجتماعي و نمرات تعامل با دوستان، در نوجوانان كم‌شنواي خفيف تا متوسط شاغل به تحصيل در مدارس تلفيقي، به طور معني‌داري بهتر از همتايان شاغل به تحصيل در مدارس استثنايي بود (05/0=P)؛ نمرات تعاملات اجتماعي در مدرسه نوجوانان كم‌شنواي شديد تا عميق، در مدارس استثنايي به طور معني‌دار بهتر از نوجوانان كم‌شنواي شديد تا عميق شاغل به تحصيل در مدارس تلفيقي بود (05/0=P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين تحقيق، به نظر مي‌رسد پيامدهاي كوتاه‌مدّت تلفيق تحصيلي بر تعاملات اجتماعي نوجوانان كم‌شنواي خفيف و متوسط با نوجواناني كه دچار كم‌شنوايي شديد و عميق هستند، متفاوت باشد. شايسته است اين يافته در تصميم‌گيري در مورد انتخاب نوع مدرسه براي نوجوانان با درجات مختلف كم‌شنوايي در نظر گرفته شود.

People with hearing impairment experience more limitations in communication and social interactions than hearing individuals. The present study was designed to compare social interaction of hearing- impaired adolescents at mutual schools with that of those studying in schools for the abnormal. Materials and Methods: In this cross-sectional study, a stratified sample of 79 students (40 mutual students, 39 segregated ones) were recruited out of 12-18 year old hearing-impaired adolescents who were studying in secondary and high schools in Tehran city. Half of had mild or moderate hearing loss and the other half had severe or profound hearing loss. Using a self-designed questionnaire, consisting of 19 questions (adapted from social and emotional domains of ‘Adolescents Hearing-related Quality of life Scale’) the adolescents were questioned about their problems in social interaction. Mann-Whitney test and t-test were used to compare social interaction scores of students in segregated schools and mutual setting in general, and regarding severity of hearing loss; based on normality test results. Results: It was found that at mutual settings ‘total social interaction scores’ and ‘interaction with friends Scores’ of adolescents with mild and moderate hearing loss were better than the scores of those studying in segregated settings (P=0.05). Conversely, at segregated settings ‘social interactions scores’ of adolescents with severe and profound hearing loss were better than the scores of those studying in mutual settings (P=0.05). Conclusion: Short term effects of mainstreaming on social interaction of students with mild to moderate hearing loss and severe to profound hearing loss seems to be different. Thus, this finding should be taken into account in school appointing for hearing impaired adolescents.