بررسي موانع توسعه صنعت گردشگري در جمهوري اسلامي ايران

A Study of the Barriers to Iranʹʹs Tourism Industry Development

امروزه صنعت جهانگردي به عنوان بزرگترين و متنوع ترين صنعت در دنيا به حساب مي آيد. كشور جمهوري اسلامي ايران با توجه به اينكه در رديف 10 ده كشور اول دنيا از نظر وجود جاذبه هاي گردشگري قرار دارد، ولي از نظر جذب توريسم و گردشگر، نه تنها در بين كشورهاي دنيا بلكه در بين كشورهاي خاورميانه هم جايگاه شايسته و مطلوبي ندارد. اين پژوهش در پي پاسخ به اين سيوال كه چرا جمهوري اسلامي ايران در جذب گردشگر خارجي موفق نيست و جايگاه مطلوبي ندارد آغاز شد. به منظور بررسي و كنكاش درباره موانع توسعه گردشگري از متخصصين و صاحبنظران آگاه درحوزه گردشگري شامل اساتيد،مسيولان و مديران ارشد استفاده شد. به همين خاطر 103 نفر از بين اين افراد به روش نمونه گيري ساده طبقه اي به صورت تصادفي انتخاب شدند. در ابتدا با استفاده از تحليل عامل اكتشافي 42 گويه مطرح شده در پرسشنامه مورد آزمون قرار گرفت. نتيجه، نشانگر وجود هفت عامل ساختاري و اصلي بود و عاملهاي استخراج شده عبارت بودند از: 1- عامل زير بنايي 2 - عامل سياسي، 3- عامل فرهنگي 4- عامل دولتي 5- عامل انساني 6- عامل مديريتي و 7 - عامل اقتصادي كه به ترتيب بيشترين تغييرات واريانس آزمون را توضيح مي دهند.در نهايت به منظور آزمون فرضيه‌هاي تحقيق از آزمون t استفاده شد كه 7 فرضيه مطرح شده در پژوهش تاييد شد. نتايج، بيانگر اين است كه ضعف امكانات زير بنايي و زير ساختي از مهمترين موانع توسعه گردشگري بوده و پس از آن موانع و مشكلات سياسي و موانع فرهنگي بيشترين اثر را در عدم توسعه گردشگري داشته اند

Today, tourism is considered as one of the largest and most diversified industries in the world. Although Iran stands the 10th place in terms of tourism potentials, it has failed to attract enough tourists. Consequently, it suffers from a low status related to tourism even among the Middle East countries. This study aims to examine the reasons behind Iranʹ failure to attract tourists. To this end, tourism experts and professors as well as senior managers were consulted. 103 subjects were selected randomly, using simple stratified sampling. Then, a 42-item questionnaire was administered to the participants and exploratory factorial analysis was run. The factors derived included: 1-infrsatructure, 2- political 3-cultural 4-govrnemntal (public) 5-human 6-managerial 7-economical. Finally, the research hypotheses were tested using t-test. The results show that all the seven hypotheses are confirmed, with inadequate infrastructure as the biggest barrier, followed by political and cultural barriers.